Ne rrjet

Falë Vladimir Putinit, Gjermania është “zgjuar”

Sipas një fraze të perandorit të ndjerë Hirohito, lufta në Ukrainë është zhvilluar jo domosdoshmërisht në avantazhin e Vladimir Putinit. Ajo ka bërë që Finlanda dhe Suedia të kërkojnë t’i bashkohen aleancës së NATO-s.

Ka thelluar nacionalizmin ukrainas, ka forcuar demokracinë dhe ka bërë që klientët të kërkojnë të blejnë energjinë në vende të tjera, duke u shkëputur kështu nga Rusia.

Ajo ka nxitur gjithashtu, Gjermaninë e përgjumuar të zgjohet- një vend që ka qenë edhe partneri më i mirë i Rusisë dhe armiku më i keq i saj.

Lufta e Putinit mund të provojë të jetë katalizatori që e kthen Gjermaninë në makthin e tij: një udhëheqës më të fortë, më të guximshëm dhe më të vendosur të një Europe më të bashkuar. Gjermania kishte shumë nevojë për diçka të tillë. E vetëkënaqur, ishte vonë për të kuptuar se sa shpejt po ndryshonte bota rreth saj.

Tani, megjithatë, vendi ka një mundësi jashtëzakonisht të mirë në dorën e saj, pasi gjermanët po përjetojnë një dukuri të rrallë në demokraci: një konsensus për ndryshime në ekonomi dhe siguri.

Gjermania është krenuar gjithmonë si një nga ekonomitë më të forta të Europës, një politikë të qëndrueshme dhe gjermanëve u pëlqen të mendojnë se janë qytetarë të përgjegjshëm.

Por varësia e Gjermanisë nga karburanti i lirë rus, i kultivuar me kujdes nga Rusia, është ekspozuar nga lufta në Ukrainë.

Gjermanët nuk janë vetëm të prekur ndaj shantazhit energjetik të Kremlinit, por gjithashtu kanë financuar pushtimin e Putinit.

Kjo situatë ishte produkt i një tjetër dështimi të Gjermanisë: një ngurrim për të vënë në dyshim supozimet e rrënjosura në historinë e saj të lumtur të kohëve të fundit.

Nocionet ngushëlluese, të tilla si se tregtia me Rusinë do të zbutë luftën e saj, një temë shumë e preferuar për Angela Merkel e lejoi Gjermaninë të “bënte një vesh shurdh” për një kohë të gjatë ndaj lutjeve të aleatëve për investime më të fuqishme të mbrojtjes në vendin e saj dhe në Europë.

Gjermania i është shmangur edhe sfidave të tjera. Ekonomia e saj mbetet tepër e varur nga eksporti i produkteve inxhinierike tradicionale, ku ka pak hapësirë ​​për rritje, dhe varet nga Kina, si një burim inputesh dhe një treg për mallrat e saj.

Pjesërisht për shkak të rregullave strikte për shpenzimet publike, Gjermania ka investuar shumë pak në infrastrukturë. Sektori publik dhe privat janë të privuar nga digjitalizimi i ngadaltë i shërbimeve dhe mungesa e punëtorëve të kualifikuar– një pararojë e një rreziku demografik, pasi gjatë dekadës së ardhshme më shumë gjermanë do të dalin në pension sesa do të jenë pjesë e fuqisë punëtore të vendit.

Por tani po krijohet një Gjermani e re. Tre ditë pas pushtimit, Olaf Scholz, në atë kohë një kancelar i ri mbajti një fjalim në Zeitenwende në Bundestag, i cili u mirëprit shumë mirë duke sinjalizuar një hap drejt pacifizmit.

Ai madje ka miratuar edhe një agjendë për vitet në vijim. Lajmi i mirë është se sfidat e vendit janë të menaxhueshme. Marrim si shembull energjinë.  Kur Putin pushtoi Ukrainën, Gjermania u mbështet tek Rusia për 55% të gazit të saj.

Doomsyers paralajmëruan se furnizimet do të pakësoheshin, fabrikat gjermane do të mbyllen dhe familjet do të jenë ato që do të vuajnë pasojat. Në fakt, edhe pse pjesa e Rusisë në tregun gjerman të gazit është përgjysmuar, dyqanet e gazit për dimër po ecin më një ritëm normal.

Industria thotë se mund të shkurtojë përdorimin më shumë se sa mendohej. Përballë çmimeve më të larta dhe fushatave për ruajtjen e energjisë, familjet do të bëjnë të njëjtën gjë.

Gjermania po rifillon të përdorë termocentelet me qymyr, dhe do të investojë gjithashtu në burime të rinovueshme. Ajo duhet dhe ndoshta do të shtyjë mbylljen e centraleve bërthamore që ishin planifikuar të mbylleshin me shpejtësi.

Me vendosmëri, problemet e tjera gjithashtu kanë zgjidhje. Scholz është zotuar të rrisë shpenzimet e mbrojtjes me një të tretën. Shpenzimet do të përdoren për përmirësimin e pajisjeve. Ai ka premtuar gjithashtu një qasje më të reduktuar në punët e jashtme, duke dërguar armë të rënda në Ukrainë.

Qeveria e tij ka rifilluar të rishikojë marrëdhëniet me Kinën dhe së shpejti do të miratojë një strategji të sigurisë kombëtare.

Me sa duket, kjo është përpjekja e parë e tillë e Gjermanisë për të inkuadruar qëllimet e saj gjeostrategjike.

Digjitalizimi dhe gjelbërimi i industrisë së saj dhe shtimi i shërbimeve të nivelit të lartë do të jetë më i vështirë. Kompanitë e panumërta në Mittelstandin e saj mund të mbeten themeli i fuqisë ekonomike të Gjermanisë nëse pranojnë sfidat digjitale.

Për fat të mirë, drejtuesit e biznesit dhe qeveria e Scholz duken të dy pragmatikë. Rregullat e imigracionit po përmirësohen për të tërhequr punëtorë më të kualifikuar në vend. Gjermania është gjithashtu shumë më e hapur ndaj shpenzimeve të deficitit, jo vetëm në vend, por edhe në Europë.

Marrëdhëniet e saj solide me Europën janë një tjetër avantazh, rezultat i dekadave të edukimit të aleatëve, duke përfshirë një Amerikë herë pas here të vështirë. Në të ardhmen, ndërsa firmat kërkojnë mënyra për t’i bërë zinxhirët e tyre të furnizimit më të fuqishëm, Gjermania do të shndërrohet në një vend tërheqës për të investuar.

Por sigurisht do të ketë ende rreziqe. Turqia ose një administratë e dytë e Trumpit mund të “dezertojë” nga aleanca e NATO-s. Gjermania më pas do të përballej me një sfidë shumë më të rëndë sigurie si anëtari i dytë më i madh, por ushtarakisht më i pafuqishëm i aleancës.

Rritja e shpenzimeve të një ushtrie të ngurtë dhe të burokratizuar, e cila nuk është e përgatitur mjaftueshëm për të mbrojtur vendet më të ekspozuara në periferi të NATO-s duhet të jetë hapi i parë.

Gjermania vazhdimisht e ka vënë Europën në qendër të shqetësimeve të saj. Por përballë sfidave politike ndaj BE-së nga Polonia, Hungaria dhe, potencialisht, një qeveri e re e krahut të djathtë në Itali, Gjermania ka një rol jetik në ruajtjen e projektit. Për këtë, dhe për çështje të tilla si një treg i vetëm, Scholz duhet të zbresë nga sedilja e pasme dhe të ulet përpara.

Cila erdhi e para, shqiponja apo veza?

Megjithatë, rreziku më i madh është se ky moment të mos mari rëndësinë e duhur. Ndryshimi gjithëpërfshirës kërkon vite dhe Scholz nuk është shumë  i popullarizuar.

Ukraina do të jetë një provë e hershme e fuqisë së Gjermanisë. Megjithëse qëndrimi i ashpër i Scholz kundër Putinit ende bind shumicën e gjermanëve, dhe kostoja e luftës ende nuk ka ndikuar në faturat e energjisë. Nëse Gjermania do të braktiste Ukrainën, kjo do të ishte një tragjedi, si për gjermanët ashtu edhe për ukrainasit.

Ky është një konflikt për të ardhmen e një kontinenti.

Është gjithashtu një mundësi për Gjermaninë që të rimarrë pozitën e saj në zemër të Europës.

Burimi: The Economist


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë