Rachel E. Gross – Mund të shijojë, nuhasë dhe këndojë. Mund të jetë një hapëse tape, një qysqi ose një gjilpërë hipodermike. Mund të shtrihet deri në nëntë herë më shumë se gjatësia e trupit tuaj (nëse jeni ciriped); të jetë një tentakul i ndashëm i mbuluar me thimbtha (nëse jeni një oktapod argonaut); ose të shohë, duke përdorur qeliza që ndiejnë dritën që e drejtojnë atë pa probleme në destinacionin e saj (nëse jeni një flutur e verdhë japoneze, bisht dallëndyshe). Ose, mund të jetë një tub i butë, me mish, vështirë se ia vlen të shkruash, nëse je njeri.
Është penisi, siç do ta dini nëse keni lexuar “Phallacy: Mësime Jete nga Penisi i Kafshëve”, eksplorimi i kohëve të fundit i larmisë fallike në të gjithë mbretërinë e kafshëve nga biologja dhe gazetarja, Emily Willingham.
Ndërkohë, një libër tjetër argumenton se ajo që na duhet është edhe më shumë shkencë për penisin, “GUYnekologjia: Shkenca e Zhdukur e Shëndetit Riprodhues të Burrave”, nga sociologu i Yale, Rene Almeling, i cili pyet pse barnat nuk kanë arritur të hetojnë plotësisht “gonadën mashkullore”, siç tha një shkencëtar, dhe rolin e saj në riprodhimin njerëzor. Almeling shpjegon pse nuk ekziston ndonjë specialitet mjekësor që i kushtohet shëndetit riprodhues të mashkullit – ekuivalenti i gjinekologjisë. Kur bëhet fjalë për shkencën e penisit, me sa duket, burrat janë anashkaluar.
Në shikim të parë, këta dy libra shumë të ndryshëm duket se tregojnë të njëjtën të vërtetë të qëndrueshme: që shkencëtarët – dhe lexuesit – mbeten të fiksuar pas penisit si kurrë më parë. Ose, siç shprehet Willingham, “Asgjë nuk merr klikime si një histori rreth k****”.
Në të vërtetë, është e kundërta. Në të dy, përqendrimi i ndritshëm te anëtari mashkull shërben si një kalë Troje (për lojë fjalësh) për një mesazh krejt tjetër: se një kulturë e adhurimit të fallusit e ka drejtuar shkencën në mënyra thelbësore dhe ndonjëherë të papritura. Nga njëra anë, ne kemi fryrë rolin e penisit në evolucionin gjenital; nga ana tjetër, ne kemi lënë kontributin e meshkujve në infertilitetin, anomalitë gjenetike dhe pasojat e tjera riprodhuese të pashqyrtuara. Rezultati është një shkencë e rrëgjuar, anësore, që tregon vetëm njërën anë të historisë.
Merrni parasysh se speciet e panumërta të brumbujve klasifikohen vetëm nga forma e tyre e penisit, ndërsa gjerësia e vërtetë e larmisë vaginale ende nuk është hulumtuar. Kjo traditë ka rrënjë të thella: Duke iu rikthyer Charles Darvinit, i cili u bë poetik në mrekullitë e veglave të ciripedëve, biologët kanë stërvitur thjerrëzat e tyre në penis, ndërsa janë kryesisht të painteresuar për atë që bëjnë vaginat. Megjithatë penisët nuk evoluojnë në vakum. Të gjitha ato tipare që ne i kemi dhe ah!, – gjatësia, rrethi, fijet – janë formuar nga evolucioni vaginal dhe vallja e ndërsjellë midis të dyve që zhvillohet ndër breza.
Sot, ndërsa më shumë gra dhe shkencëtarë LGBTQ hyjnë në fushë, ne po zbulojmë se vaginat, larg tubave pasivë për ejakulim, janë organe aktive që klasifikojnë, ruajnë dhe refuzojnë spermatozoidët. Kangurët kanë tre vagina (dy për pritjen e spermës, një për nxjerrjen e gëzhojës); fluturat bishtdallëndyshe shohin prej tyre; dhe vagina e rosës spirale edhe lakohet në një labirint që largon penisin. Edhe për ata që nuk e duan vaginën, këto fakte na ndihmojnë të kuptojmë se si organet gjenitale evoluojnë në tërësi. Të dy janë pjesë e së njëjtës histori të unifikuar – një sixhade shumë më e pasur sesa mund të tregojë vetëm një pjesë e trupit. Lënia e njërit prej tyre, cilado që të jetë, na verbon për një pamje më të plotë të seksit dhe seksualitetit.
Në mënyrë të ngjashme, lënia e djemve jashtë gjinekologjisë krijon një pamje të rreme që, përtej spermës, burrat nuk kontribuojnë shumë në riprodhimin njerëzor. Ndërsa mesazhet mjekësore godasin gratë mbi kokë me faktin e orëve të tyre që këmbojnë, burraverrallë u thuhet se si shëndeti dhe mosha e tyre do të ndikojnë në pasardhësit e tyre. Kjo mospërputhje jep përshtypjen “se riprodhimi është biznesi i grave – që ndodh kryesisht në trupat e grave dhe është vetëm përgjegjësia e grave”, shkruan Almeling. Në realitet, mosha dhe cilësia e spermatozoideve ka të ngjarë të luajnë një rol po aq të madh në normat e çrregullimeve të zhvillimit dhe mbijetesës së foshnjave sikurse vezët – për të mos thënë asgjë më shumë sesa ndërveprimet midis të dyjave.
Të dy shembujt pasqyrojnë një defekt më të thellë në qasjen e shkencës ndaj seksit: supozimi se seksi mund të jetë vetëm/ ose dy trena që ecin përgjatë shinave të ndara, paralele. Përsëri dhe përsëri, biologjia ka provuar që kjo nuk është kështu – kromozomalisht, hormonalisht ose gjenetikisht. Për shembull, ne zakonisht e konsiderojmë praninë e një penisi për të treguar një mashkull, megjithatë hiena lind shumë mirë përmes klitorit të saj, i cili është aq i madh sa ajo mund ta përdorë atë për t’i hipur mashkullit. Kali i detit femër ka një tub të gjatë që duket shumë i tmerrshëm si një penis, të cilin e përdor për të depozituar vezët në qesen e mashkullit. Kaq për penisin si “qendra pulsuese e mashkulloritetit”, siç shprehet Willingham.
E gjithë kjo na çon në pyetjen: çfarë është penisi? “Është një lloj i mërzitshëm, sinqerisht”, tha Willingham në një episod të fundit të podcast-it, “Taboo Science”. Në thelb, ne po flasim për një organ të veshur me mish, me kolona të indit sfungjer, i cili mund të mbushet me gjak dhe të rritet i ngurtë. Siç rezulton, ky është gjithashtu përkufizimi i një klitori, i cili zhvillohet nga të njëjtat struktura embrionale dhe përbëhet nga indet e njëjta. Mendojeni si një taco ose një burrito: përbërës të njëjtë, konfigurim të ndryshëm. Sigurisht, dikush mund të ketë uretër dhe kanalet e spermës që kalojnë nëpër të, por në fund të fundit, ato janë shumë më shumë se të ndryshme.
Megjithatë, në sajë të supozimit se çdo gjë e madhe dhe e fuqishme duhet të jetë mashkull, një fali me cilësi më imponuese – si ai i hienës – quhet një “pseudopenis”, “i mashkullorizuar”, ose “mashkullor”. Ata që kalojnë shumë kohë me organet gjenitale të njeriut e shohin ndryshe. “Ajo që unë kam kuptuar është se gjithçka që ka një burrë, ka edhe një grua; gjithçka që një grua ka, ka edhe një burrë, në mënyrë anatomike ”, thotë Dr. Marci Bowers, një kirurg i pohimit gjinor në Palo Alto i cili ka bërë më shumë se 2 mijë operacione burrash në gra. “Penisi është thjesht një klitor i madh. Në fakt, nuk e di pse ata nuk e quajnë vetëm një klitor të madh. ”
Ja përse: sepse paragjykimet njerëzore formojnë njohuritë shkencore dhe shumë nga ato që ne dimë për zonat tona të tjera janë formuar nga stereotipat dembelë dhe të vjetruar, për atë që janë burrat dhe gratë. Duke parë penisin dhe përtej kategorive binare të mashkullit / femrës, penisit / vaginës (ose, më saktë, penisit / klitorit) na hap sytë për spektrin e plotë të gjinisë dhe organeve gjenitale në të gjitha transformimet e tij të lavdishme. Kjo sjell një shkencë më të mirë dhe një kuptim më të thellë të evolucionit gjenital dhe shëndetit riprodhues. Është koha të heqim penisin nga piedestali i tij, për të mirën tonë.
/ Scientific American. Përktheu: Gazeta Si.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
