.png)
Nga Gazeta Si - Në Amsterdam janë ekspozuar 28 nga 37 pikturat e mbetura, të Johannes Vermeer midis ndoshta 50 të bëra nga piktori gjatë gjithë jetës së tij, një në vit.
Punimet e tij dhe paratë
Të mendosh se disa nga këto kryevepra, të ardhura nga muzetë më të mëdhenj të botës, piktori i përdori edhe për të paguar bukëpjekësin me të cilin ishte borxhli (i cili mburrej me një nga pikturat e tij të varura në dyqan).
Bukëpjekësit Hendrick van Buyten, i pasur i njohur i repartit të tij, pronar i disa shtëpive në Delft, i pëlqente të mblidhte art dhe nga Vermeer ai rrëmbeu tre kanavacë.
Më pas, piktori dhe gruaja e tij Catharina morën 200 florina me hua nga Pieter Claesz van Ruijven, i cili zotëronte 21 piktura të artistit (përfshirë vajzën e famshme me një vathë perle, tani në Mauritshuis).
Në ankand
Pas vdekjes së gruas së tij, këto 21 vepra u trashëguan nga vajza e tyre Magdalena. Ajo gjithashtu vdiq në 1682 dhe këto dolën në ankand në Amsterdam në 1696, duke marrë rrugët e botës.
Është pikërisht kjo ekspozitë në Rijksmuseum në Amsterdam që sjell shumë njerëz në atdhe (deri më 4/06). Vermeer jetoi në një mjedis artistik, ai nuk u zhvendos kurrë nga Delft (pamja është e mrekullueshme, ku stuhia duket se sapo ka kaluar, e ekspozuar në Rijksmuseum), ku jetuan ose mbërritën atje piktorë të talentuar. Babai i tij Reynier Jansz, përveçse një mjeshtër i aftë i tekstilit në prodhimin e kadifes së hollë ishte një tregtar arti dhe mik i shumë piktorëve.
Konvertimi si një akt dashurie
Johannes, i cili u rrit si protestant në një enklavë protestante, shpejt e gjeti veten në kontakt të ngushtë me kulturën dhe besimin e Romës, nëpërmjet një praktike artistike - e cila zgjati gjashtë vjet, para se të mund të merrte zyrtarisht statusin e piktorit. Pastaj ishte takimi dashuror me të dashurën Catharina Bolnes (me të cilën kishte 14 fëmijë), nga një familje e pasur katolike.
Dasma nuk u pengua, ai u konvertua dhe të dy u martuan në një kishë katolike klandestine në Schipluiden, më vonë u vendosën në Delft pikërisht në Papenhoek. Willem, vëllai i dhunshëm i Catharinës, gjithashtu jetoi me ta për një kohë, duke e rrahur atë ndërsa ishte shtatzënë, përpara se të internohej në një azil mendor. Megjithatë, asnjë nga këto nuk shfaqet në pikturat e Vermeer-it.
Piktori dhe jezuitët
Për të gjithçka është dritë e përhapur, e jashtme dhe e brendshme, qetësi, elegancë dhe përmbajtje, trashëgimi e mundshme e një edukimi kalvinist. Dëshmi e reflektimit shpirtëror të Vermeer-it, e aderimit të tij në katolicizëm, që rrjedh nga konvertimi i tij është piktura “The Allegory of Faith” (1670/74), plot simbole: globi, molla e kafshuar, gjarpri me kokën e shtypur nga një gur, gruaja në ekstazë, pothuajse një figurë klasike e Rilindjes së vonë.
Shtëpitë e rafinuara të tregtarëve të pasur holandezë
“Megjithatë, kjo nuk ndodhi menjëherë, por në faza të ndryshme, piktura e fundit e madhe është ajo në Metropolitan në Nju Jork, e një vajze në gjumë në një tavolinë. Dhe më vonë, me pikturën 1657/58 të një vajze të re që lexon një letër në dritare (në Dresden), ai fillon formatin e vogël, shumë intensiv. Në shoqërinë holandeze, skenat historike apo biblike nuk kërkoheshin. Kisha nuk ishte klient”, shpjegon Taco Dibbits, drejtor i Rijksmuseum.
“Kështu ai i përkushtohet zhanreve, me një apo dy persona, të përshtatshëm për ambientet e shtëpive të tregtarëve holandezë”. Francesca Gabrieli, italiane, kimiste dhe studiuese shkencore në Rijksmuseum, e specializuar në spektroskopinë e reflektimit të imazhit, deri më tani ka analizuar nëntë piktura nga Vermeer, katër në Amsterdam, dy në Mauritshuis, dy në Koleksionin Frick dhe një në Leiden.
Pigmente dhe penelata
Zbulime në lidhje me zgjedhjet kompozicionale të Vermeer-it janë përdorimi i pigmenteve (ultramarina mbërriti nga Afganistani në Evropën Veriore nëpërmjet Italisë). “Dhe në Letrën e Dashurisë zbuluam se piktori, në fund të karrierës së tij, në vitin 1670, adoptoi pigmente të tjera: për të bërë hijen e lëkurës ai përdori fillimisht blu ultramarine”, thotë Gabrieli.
“Më pas, ndoshta për shkak të një ndikimi italian, ai filloi të përdorte tokën e gjelbër, jeshile e përzier me dhe, për ngjyrën e fytyrës dhe krahëve të tij”. /Il Corriere della Sera/
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
