.png)
Nga Gazeta ‘Si’- Si në Liban ashtu edhe në Gaza, intensiteti i bombardimeve vazhdon i pandërprerë dhe Irani pret çdo ditë sulme izraelite.
Megjithatë, diplomacia nuk ndalet gjatë luftimeve, edhe nëse ndeshet me “logjikën e luftës”, e cila është edhe më e vështirë për t’u thyer, sepse asnjë nga palët ndërluftuese nuk dëshiron në të vërtetë një ndërprerje të armiqësive tani.
Megjithatë, ka dy propozime për armëpushim në tryezë, që presin të shqyrtohen. I pari është negociuar prej muajsh për Gazën. Ai parashikon lirimin e pengjeve ende në duart e Hamasit në këmbim të të burgosurve palestinezë dhe hyrjen e papenguar të ndihmës humanitare për dy milionë palestinezët në territorin e shkatërruar nga një vit lufte.
Sa herë që negociatat rreth këtij propozimi duken në prag të suksesit, ato dështojnë për shkak të mungesës së presionit – dhe perspektiva për t’i dhënë fund luftimeve përsëri bëhet tragjikisht e largët.
Propozimi i dytë është më i fundit, në lidhje me një armëpushim në Liban dhe dështimi i tij ka çuar në tensione midis vendeve aleate. Kur Emmanuel Macron u bëri thirrje vendeve që furnizojnë Izraelin me armë të shpallin embargo, ai synonte më pak shtetin hebre sesa … Shtetet e Bashkuara!
Tensionet mes aleatëve
Duhet pranuar se ishte Benjamin Netanyahu ai që reagoi në mënyrë të tepruar duke sulmuar dhunshëm Presidentin francez, por vërejtja ishte nxitur nga dështimi i përpjekjes për armëpushim në Liban.
Procesi u iniciua nga negociatorët e SHBA-së dhe Franca u përfshi sepse ka, ose ka pasur, një kanal të hapur diskutimi me Hezbollahun në Bejrut, ndryshe nga Shtetet e Bashkuara.
Teksti franko-amerikan mori miratimin e izraelitëve dhe Hezbollahut dhe do të shpallej kur Benjamin Netanyahu erdhi për të mbajtur fjalimin e tij tronditës në Kombet e Bashkuara dhe një sulm ajror izraelit vrau udhëheqësin e Hezbollahut, Hassan Nasrallah.
Francës nuk i pëlqeu fakti që Uashingtoni e uroi Izraelin pa marrë parasysh pengesën diplomatike; në Paris madje folën për “dyfishim”.
Akte të pariparueshme në Iran
Diplomacia ka pasur pak sukses gjatë vitit të kaluar. Ka pasur udhëtime të panumërta në rajon nga Sekretari Amerikan i Shtetit Antony Blinken dhe shefi i CIA-s,William Burns. Rezultatet kanë qenë të pakta.
Vërejtja me sens të përbashkët, por çuditërisht në kohën e duhur të Macron për mungesën e konsistencës midis thirrjeve për armëpushim dhe dorëzimit të armëve, nuk ka gjasa të ndryshojë situatën. Veçanërisht me më pak se një muaj para zgjedhjeve presidenciale amerikane, kur Lindja e Mesme mund të jetë një çështje kyçe në një garë shumë të ngushtë.
Paradoksi është se diplomacia amerikane është aktualisht më aktive në parandalimin e Izraelit nga kryerja e aktit të pariparueshëm të bombardimit të instalimeve bërthamore ose të naftës të Iranit, sesa në ndalimin e armiqësive në Gaza apo Liban. Administrata e SHBA-së po e lë Netanyahun të marrë rrugën e tij, me shpresën që thjesht të përpiqet të frenojë përhapjen e konfliktit.
Një ditë do të na duhet të shkruajmë historinë e veprimeve diplomatike në këtë krizë të pas 7 tetorit , për të identifikuar dyfytyrësinë e mirëfilltë, qëndrimin publik, ndërsa civilët vuajnë. Askush nuk do të dalë mirë.
Burimi: World Crunch/Përshtati Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
