Ne rrjet

Dilema e Oppenheimer dhe alarmi mbi apokalipsin bërthamor

Thuhet se rastësitë nuk ekzistojnë. Megjithatë, në të njëjtën verë në të cilën filmi i suksesshëm kushtuar babait të bombës atomike Robert Oppenheimer triumfoi në kinema, Instituti Ndërkombëtar i Kërkimeve të Paqes në Stokholm (Sipri) publikoi një raport që ngre një alarm shqetësues:

“Bota po rrëshqet drejt një prej periudhave më të rrezikshme në historinë njerëzore, pasi për herë të parë që nga Lufta e Ftohtë dhe pas një periudhe reduktimi gradual, numri i armëve bërthamore ka filluar të rritet përsëri”.

Sipas vlerësimeve zyrtare, ka 12.512 koka bërthamore, nga të cilat 9576 janë gati për përdorim. Krahasuar me vitin e kaluar, pati një rritje me 86 koka të aktivizuar.

Kina mban kreun me 60, Rusia me 12, Pakistani me 5, Koreja e Veriut me 5 dhe India me 4.

Në deklaratën e lëshuar në vitin 2021 nga pesë anëtarët e përhershëm të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, pranonin se “lufta bërthamore nuk mund të fitohet dhe nuk duhet të luftohet” dhe duhet të jetë një kujtim i largët.

Pothuajse 90% e kokave bërthamore janë në posedim të Shteteve të Bashkuara dhe Rusisë. Moska ka stokun më të madh të armëve me gjithsej 5.977 bomba bërthamore, 550 më shumë se Shtetet e Bashkuara.

Pas shpërthimit të luftës në Ukrainë, Vladimir Putin dhe këshilltarët e tij më të afërt shpesh kanë ngritur mundësinë e përdorimit të armëve të shkatërrimit në masë.

Presidenti rus pezulloi gjithashtu pjesëmarrjen e tij në traktatin START, i fundit nga marrëveshjet e kontrollit të armëve bërthamore të nënshkruara me Uashingtonin.

Një fushë tjetër shqetësimi rrjedh nga analiza e arsenalit kinez për të cilin nuk ka të dhëna zyrtare përveç atyre të dhënave nga Departamenti i Mbrojtjes i SHBA.

Pekini në të kaluarën ka deklaruar se dëshiron vetëm të pajiset me armë bërthamore të mjaftueshme për të garantuar mbrojtjen e territorit të tij kombëtar.

Prandaj, rritja në një vit nga 350 në 410 koka luftarake dhe zbulimi në vitin 2021 përmes imazheve satelitore të ndërtimit të qindra kapanoneve të reja për raketa ndërkontinentale në veri të vendit, bien ndesh me këtë deklaratë.

“Marrëdhëniet midis fuqive të mëdha janë përkeqësuar më tej në një kohë kur njerëzimi dhe planeti përballen me një sërë sfidash urgjente që mund të zgjidhen vetëm me bashkëpunim ndërkombëtar”, komentoi Stefan Lofven, anëtar i SIPRI-së dhe ish-kryeministër suedez.

Përtej thirrjeve të zakonshme rituale për denuklearizim dhe duke parë se tendencat janë në drejtim të kundërt, përballë një kërcënimi ekzistencial të këtij lloji njeriu pyet veten nëse ka ende vend në grupin e vendimmarrësve botërorë për reflektimet e ankthshme të Oppenheimer-it.

Në dritën e të dhënave të theksuara nga raporti dhe suksesi i filmit të përqendruar në figurën e Prometeut modern, do të ishte e arsyeshme të pritej një rinisje e nismës në favor të kontrollit të armëve bërthamore.

Në vend të kësaj, për të cituar librin e famshëm të historianit Christopher Clark, si somnambul ne duket se po shkojmë drejt një katastrofe, skicat e së cilës mund t’i shohim pa i parë ato.

Prandaj, reagimi i spektatorit duket të jetë edhe ai i dikujt që ka parë një thriller kushtuar peshkaqenëve dhe që pasi ka kaluar disa orë terrori, largohet nga kinemaja i qetësuar nga fakti se në jetën reale disa gjëra nuk mund t’i ndodhnin atij. Duke harruar që ne të gjithë jetojmë në atë film. /Inside Over/


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë