Nuk është ende ora 6 e pasdites dhe dielli është zhytur në det, duke e ngjyrosur atë në një të kuqe intensive. Pamja të lë pa frymë sapo hyn në oborrin e hotel Rafaelo, në Shengjin, në veri të Shqipërisë. Nga këtu, midis rrugëve për këmbësorë dhe gardheve të mirëmbajtura, shikon hotelet dhe resortet e ndryshme të kompleksit gjigant, blloqeve moderne të kullave dhe pishinave të hapura. Tashmë ka policë të rreshtuar në restorantin me vetëshërbim në Rafaelo Executive.
Pikërisht këtu dhe në hotelin Comfort po qëndrojnë forcat e policisë italiane, policë, karabinierë dhe financierë, të përfshirë në zbatimin e protokollit Romë – Tiranë për ndalimin e azilkërkuesve përtej Adriatikut. Në momentin e ushqimit, rreth 30 prej tyre po zgjedhin darkën me tabaka. Makarona all’arrabbiata dhe në një mijë mënyra të tjera, pica, ton, sallata të ndryshme, ëmbëlsira të ndryshme, pije, pa alkool.
“Nuk mund të bëjmë ndryshe, atëherë fillon turni ynë i punës”, – thotë një polic. Moro, rreth të 30-ave, ulet i vetëm në një nga tavolinat e shumta të mbuluara me kadife blu të çelët përballë një pice. Ne ulemi përballë: çfarë pune bëjnë, do të donim të dinim, duke qenë se dy qendrat e hapura për të “zhvendosur” emigrantët janë bosh prej dy javësh. I riu qortohet nga një koleg i moshuar i cili i afrohet për t’i mbyllur gojën.
Kalon gjysmë ore dhe një grup oficerësh formohet jashtë për të pirë duhan. Nuk mund të jetë e lehtë të jesh larg dhe të jesh në qendër të polemikave në Itali, le të themi vetëm këtë. “Këtu jemi jashtë çdo gjëje”, sqaron një polic, me mustaqe të mëdha dhe me ajër të këndshëm. “Nuk mund të flasim, më fal” – i bie shkurt një koleg i tij.
Edhe një herë, siç pritej, gojët janë të qepura. Ajo që na habit, megjithatë, është se heshtja u imponohet edhe atyre që nuk veshin uniformë. Antonio, një shqiptar me një fizik sportiv dhe një fjalim të çiltër, bashkëpunon me ekipin tonë. “Nuk duken sikur janë me pushime siç dëgjova nga Italia, por përkundrazi i shoh si të humbur”, – tha ai, kur u ndërpre nga një telefonatë nga një polic, që qëndron rreth 30 metra larg nesh. Kështu që edhe Antonio detyrohet të na lërë.
Në qendër të sheshit, në oborr, një Statujë e Lirisë 20 metra e lartë premton “mikpritje dhe rehati si në shtëpi”, ndërsa dëgjohet këndimi i Kuranit: në kompleks ka edhe refugjatë afganë për shkak të një marrëveshje tjetër të nënshkruar me Shtetet e Bashkuara të iniciuar nga Rama. Arrijmë në qendrën e Wellness: një sekuencë dhomash të vogla për banjë turke dhe saunën që del në një pishinë të madhe. Është e shkretë, ka vetëm një polic.
“Ka ngritur një polemikë sikur agjentët po njomen gjithë ditën. Kjo sigurisht që nuk është kështu. Dhe gjithsesi hyrja në banjë nuk përfshihet në tarifën e paguar nga shteti, vetëm dhoma dhe ushqimi”, – sqaron Felice Romano nga sindikata e policisë Siulp. “Forcat tona të policisë nuk mund të qarkullojnë të armatosura në Shqipëri dhe nuk ndihen gjithmonë të sigurt në këtë vend të ish-kontrabandistëve”.
Për më tepër, përveç disa bareve aty pranë, nuk ka shumë vende ku mund të shkosh jashtë sezonit në këtë qytet të vogël turistik. “Për të dalë, ata do të kenë nevojë për mjetet e tyre që nuk i kanë”, – shpjegon Pietro Colapietro, sekretar i përgjithshëm i sindikatës Silp Cgil.
“Shërbimi i kryer jashtë vendit ka gjithmonë një shqetësim. Dhe pagesa e udhëtimit prej 100 euro mbi pagën bazë e kompenson vetëm pjesërisht këtë përpjekje, sepse përfshin gjithçka, nga puna e fundjavës deri tek puna e natës dhe jashtë orarit”. Për sa i përket polemikës mbi paratë e shpenzuara në resort, Colapietro thotë se është e detyrueshme.
“Këto qendra jashtë vendit janë shumë të shtrenjta dhe u mungojnë shërbimet në vend. Ne kemi shumë rezerva për funksionimin në përgjithësi, por zgjedhja e hoteleve është një zgjedhje e dinjitetit. Këto resorte preferohen sepse janë mjaft të mëdha për të akomoduar deri në 300 agjentë dhe sepse janë më afër vendit të punës”. Që standardet shqiptare të hoteleve duhet të rregullohen mund të kuptohet edhe nga fakti se në Rafaelo Executive nuk ka telefon në dhomë. Për të kontaktuar recepsionin duhet të zbresësh në sallë. Por kjo nuk mjafton për të zbutur zemërimin e kolegëve të policisë së burgjeve me shërbim në Gjadër, të vendosur në godinat e parafabrikuara të miniburgut të qendrës së paraburgimit dhe riatdhesimit të emigrantëve. “Ata duhet të kenë të drejtën e dhomave teke, por në vend të kësaj ato janë dyshe dhe të destinuara të bëhen të trefishta nëse projekti shkon përpara”, – shpjegon Gennarino De Fazio, sindikalist i Uilpa./Corriere.it
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
