Çfarë pushtimi?! / Si Putin po minimizon ofensivën e Ukrainës në Kursk

Nga Gazeta ‘Si’-Në harkun kohor të vetëm dy javësh, Ukraina ka pretenduar më shumë tokë ruse sesa ushtria e Putinit arriti të pushtonte në Ukrainë që nga fillimi i vitit 2024.

Ofensiva e guximshme e verës së Kievit e kapi Kremlinin plotësisht të pasigurt dhe ka transformuar perceptimet e një lufte që shumë besonin se ishte duke lëvizur ngadalë por me siguri drejt një fitoreje të pashmangshme ruse. Rrallëherë në historinë e luftës moderne ndonjë ushtri ka arritur të bëjë një surprizë kaq mahnitëse.

Që kur pushtimi i Ukrainës në Rusi filloi për herë të parë më 6 gusht, ai ka dominuar titujt ndërkombëtarë dhe ka qenë një nga lajmet kryesore në mbarë botën. Kudo, domethënë, përveç vetë Rusisë. Ndërsa shtypi global ka raportuar pa frymë për pushtimin e parë të Rusisë që nga Lufta e Dytë Botërore, media ruse e kontrolluar nga Kremlini është udhëzuar të minimizojë rëndësinë e ofensivës së Ukrainës dhe të bindë audiencën vendase se prania e trupave ukrainase brenda kufijve të Rusisë është ” Normalja e re .”

Kjo strategji ka qenë shumë e dukshme në kanalet televizive federale të Rusisë gjatë dy javëve të fundit, me një mbulim relativisht të vogël të operacionit ndërkufitar të Ukrainës. Çdo përmendje zakonisht shoqërohet me referenca eufemiste për “situatën” ose “ngjarjet në rajonin e Kurskut”. Shqetësimi intensiv i Kremlinit ishte ndoshta më i dukshëm në episodin e fundjavës së kaluar të

Putini ka qenë prej kohësh i njohur për zhdukjen gjatë kohërave të krizës kombëtare

Propagandistët e Rusisë po marrin drejtimin e tyre nga vetë Putini. Diktatori i Kremlinit është kufizuar në vetëm një pjesë të vogël të deklaratave publike. Veçanërisht, nuk ka pasur përpjekje për të mbledhur popullin rus kundër pushtuesit ose për t’u përfshirë në llojin e madhështisë historike që zakonisht favorizon Putini.

Përkundrazi, ai ka zgjedhur një qasje jashtëzakonisht të nënvlerësuar. Putin fillimisht e quajti pushtimin një ” provokim në shkallë të gjerë ” dhe që atëherë e ka krahasuar ushtrinë ukrainase në avancim me ” terroristët “.

Ditët e fundit, Putin është përpjekur të nënvizojë mungesën e tij të dukshme të shqetësimit për pushtimin e Rusisë duke nisur një seri udhëtimesh rutinë. Së pari, ai fluturoi në Azerbajxhan për një vizitë dy-ditore që u fokusua në forcimin e lidhjeve tregtare dypalëshe. Më pas, ai bëri vizitën e tij të parë në Çeçeni për trembëdhjetë vjet. Asnjë udhëtim nuk ishte urgjent ose në asnjë mënyrë i lidhur me ofensivën e vazhdueshme të Ukrainës.

Pavarësisht nga kjo shfaqje shumë e qëllimshme e indiferencës, ka pasur indikacione të shumta se Putini është në të vërtetë jashtëzakonisht i tronditur nga pushtimi ukrainas. Mospërfillja e tij e dukshme gjatë dy javëve të fundit, ndërsa dëgjonte komandantët ushtarakë rusë që raportonin fitore të rreme në fushën e betejës, ka frymëzuar meme të shumta. Në një shkëmbim veçanërisht zbulues, Putini ndërmjetësoi me zemërim gjatë një takimi të qeverisë televizive, kur guvernatori në detyrë i rajonit të Kursk guxoi të zbulonte shkallën e fitimeve territoriale të Ukrainës.

Kjo sjellje nuk është asgjë e re. Në të vërtetë, Putini ka qenë prej kohësh i njohur për zhdukjen gjatë kohërave të krizës kombëtare dhe i ka shtuar këtij reputacioni të padëshiruar me akte të shumta zhdukjeje gjatë pushtimit të Ukrainës. Megjithatë, natyra e paprecedentë e kundërpushtimit të Ukrainës e bën qëndrimin e tij të fundit veçanërisht zbulues.

Përgjigja dërrmuese e sundimtarit rus ndaj ofensivës së Ukrainës në Kursk mund të shpjegohet të paktën pjesërisht me tronditjen e tij të vërtetë në atë që ishte një kthesë krejtësisht e papritur e ngjarjeve. Më e rëndësishmja, ai mund të ketë arritur gjithashtu në përfundimin se situata aktuale ushtarake i lë atij pak zgjedhje.

Pushtimi i vazhdueshëm i Ukrainës e ka ekspozuar ushtrinë ruse si të tepruar në mënyrë të rrezikshme. Me ushtrinë e tij plotësisht të përkushtuar dhe duke përparuar me kosto të madhe në Ukrainën lindore, Putini nuk ka rezerva të konsiderueshme për të kërkuar dhe është thellësisht ngurrues për të tërhequr njësitë e tij më të mira për të mbrojtur rajonin e Kurskut. Në vend të kësaj, ai po përpiqet të mbyllë hendekun me një koleksion të rreptë të rekrutëve të mbledhur së bashku nga e gjithë Federata Ruse. Përballë një zgjedhjeje midis pushtimit të Ukrainës ose mbrojtjes së Rusisë, po bëhet gjithnjë e më e qartë se Putini nuk mund t’i bëjë të dyja.

Në rrethanat aktuale, sundimtari rus mund të ndiejë se opsioni i tij më i mirë është të ulë pushtimin e Ukrainës në nivelin e përleshjes kufitare dhe të pretendojë se nuk është asgjë për t’u shqetësuar. Me ndihmën e makinës së tij të frikshme të propagandës, kjo qasje mund të parandalojë me të vërtetë përhapjen e panikut brenda Rusisë. Megjithatë, nuk mund t’i shpëtojë fakti që duke pushtuar më shumë se një mijë kilometra katrorë të territorit rus, Ukraina i ka dhënë një goditje të rëndë imazhit të njeriut të fortë të Putinit dhe ka vënë në lojë pretendimet e Rusisë për statusin e superfuqisë ushtarake. Nëse kjo situatë vazhdon, ajo gjithashtu do të minojë fatalisht aftësinë e tij për të frikësuar komunitetin ndërkombëtar.

Që nga fillimi i pushtimit në shkallë të plotë të Rusisë në shkurt 2022, Putini ka përdorur me mjeshtëri shantazhin bërthamor së bashku me paralajmërimet e shpeshta të vijave të kuqe ruse për të penguar Perëndimin të mbështesë Ukrainën. Qasja e tij ngacmuese ka rezultuar shumë efektive, me udhëheqësit perëndimorë që vonojnë vazhdimisht vendimet për kategoritë e reja të ndihmës ushtarake për Kievin dhe vendosin kufizime absurde në aftësinë e Ukrainës për të përdorur armët perëndimore brenda Rusisë. Megjithatë, kjo mund të jetë gati për të ndryshuar. Pushtimi i Rusisë i Ukrainës ka treguar se është e mundur të kalohet linja e kuqe më e kuqe nga të gjitha linjat ruse pa ndezur Luftën e Tretë Botërore. Si pasojë, shumë tani po arrijnë në përfundimin se kërcitja e shpatave të Putinit është thjesht gënjeshtër.

Presidenti ukrainas Volodymyr Zelenskyy ka kapur përgjigjen e dobët të Kremlinit ndaj kundërpushtimit të tij. Ai tani po argumenton se ka ardhur koha për të braktisur plotësisht konceptin e menaxhimit të përshkallëzimit dhe po u bën thirrje aleatëve të Kievit që të heqin të gjitha kufizimet për sulmet brenda Rusisë.

“I gjithë koncepti naiv, iluziv i të ashtuquajturave vija të kuqe në lidhje me Rusinë, i cili dominoi vlerësimin e luftës nga disa partnerë, është shembur këto ditë diku afër Sudzha-s,” komentoi Zelenskyy më 20 gusht, duke iu referuar qytetit më të madh rus.

Deri më tani, SHBA-ja dhe aleatët e tjerë kryesorë nuk kanë rishikuar ende kufizimet ekzistuese të armëve ose të njoftojnë ndonjë përmirësim në dërgesat e armëve në Ukrainë. Por nëse Putini vazhdon të minimizojë pushtimin e Rusisë, ndërkohë që nuk arrin të hakmerret në një mënyrë që i përshtatet pretendimeve të superfuqisë së vendit të tij, do të jetë gjithnjë e më e vështirë të justifikohet kujdesi i tepruar që ka formësuar përgjigjen ndërkombëtare ndaj luftës së Rusisë.

Burimi: Atlantic Council/ Përshtati: Gazeta Si

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.