Gazeta Si – Në rregull: “Ne jemi të gatshëm të dërgojmë ndihma në Idlib”. Bashar al-Asadit iu deshën 72 orë për të kuptuar se në këto kushte është e pamundur të gërmosh nën rrënoja për të nxjerrë mijëra të vdekur, të ndihmosh miliona njerëz të zhvendosur, të shmangësh urinë.
Është vonë në mëngjes, kur më në fund mbërrin në Bruksel emaili sirian, pa të cilin BE-ja nuk mund të bëjë asgjë.
Një listë e gjatë: ju lutemi, thonë nga Damasku, aktivizoni “Mekanizmin Evropian të Mbrojtjes Civile” dhe na dërgoni ilaçe, tenda, gjeneratorë, sepse gjithçka mungon. Në fund, ka një kërkesë verbale të përmbajtur për ndihmë edhe për USAID-in e fuqishëm, agjencinë e urryer amerikane.
Në fund, vjen garancia që ai priste: dhe kjo është në rregull, deklaron drejtori i Gjysmëhënës së Kuqe të regjimit, Khaled Houbati, ne nuk do ta mbajmë ndihmën vetëm për veten tonë, por do ta dërgojmë edhe në rajonet e kontrolluara nga opozita.
A duhet besuar? “Assad ka parë një mundësi në këtë krizë, – thotë Aron Lund, një ekspert sirian në institutin e mendimit Century Foundation, – dhe dëshiron të demonstrojë një gjë: ose do të bashkëpunosh me mua, ose do të përballesh tek unë”.
Sigurisht, koha është e shkurtër. 2,643 vdekjet zyrtare janë vetëm fillimi i një numri të frikshëm.
Pa kanalizime dhe pa ujë, veçanërisht në Alepo, një epidemi kolere tashmë është ndezur prej muajsh, duke vrarë më shumë njerëz sesa në Somali apo Haiti.
Dhe në dy vitet e fundit, çmimi i ushqimeve është rritur me 530%: tani, në shumë fshatra është vetëm ajo që shpërndahet nga ekipet e shpëtimit.
Si gjithmonë, disa gjëra janë më pak të këqija: sirianët janë tre dhe Siria është e ndarë në tre pjesë dhe ajo nën diktaturë (dhe nën sanksione ndërkombëtare) është e plagosur – 300,000 të zhvendosur – por në çdo rast të ndihmuar nga rusët dhe kinezët, indianët dhe pakistanezët, iranianët dhe armenët, gjithashtu. pasi të paktën tetë vende arabe u pajtuan me Asadin (Egjipti, Emiratet, Sauditët, madje edhe Jordania, një aleat i SHBA-së dhe Libani, i cili në shtatëdhjetë vjet nuk kishte dërguar kurrë një nga zyrtarët e tij në Damask).
Drama e padurueshme, nëse jo, konsumohet në pjesën e Sirisë në duart e opozitës kurde. Dhe mbi të gjitha në pjesën veri-perëndimore të Idlibit, më i prekuri, më i izoluari: që nga viti 2017, këtu mbretërojnë ish-xhihadistët dhe milicitë e ndryshme, bishat e zeza të regjimit, me katër milionë refugjatë që tashmë jetojnë me ndihmën humanitare ndërkombëtare të filtruar nga Ankaraja.
Në kufirin me Turqinë, i vetmi vendkalim i mundshëm, do të ishte Bab al-Haëa. Por marrja e ndihmës nga një vend më i prekur nga tërmeti, është i ndërlikuar. Dhe sido që të jetë, OKB-ja, me kërkesën ruse, në vitin 2020 vendosi mbylljen e saj, sepse u la shumë diskrecione turqve dhe për këtë arsye “shkel sovranitetin sirian”.
Rezultati: kamionët e vetëm që u lejuan të hynin në Siri dje, ishin ata që mbanin kufomat e sirianëve të vdekur në Turqi.
Duhet të kalohet përmes Asadit, atëherë? Diktatori premton të ndajë lehtësimin, po, por duke iu përmbajtur pikës: ilaçe dhe ushqime për rebelët do të shpërndahen.
Për amerikanët, Damasku ndjen një rezultat të papritur: mbledhjen e miliardave ndihma dhe, në të njëjtën kohë, duke parë pezullimin e sanksioneve. “Do të ishte një ironi e hidhur dhe kundërproduktive, – thotë një burim i Departamentit të Shtetit, – nëse do të shkonim për të takuar një qeveri që ka brutalizuar, ka goditur me gaz, ka vrarë popullin e saj”.
Kina është lider në ndalimin e bllokadës: “SHBA-ja është përfshirë prej kohësh në krizën siriane, – thotë një zëdhënës i Ministrisë së Jashtme, – me ndërhyrje ushtarake dhe sanksione ekonomike që kanë shkaktuar shumë viktima”.
Tani ata duhet të lënë mënjanë obsesionin e tyre gjeopolitik dhe të heqin menjëherë sanksionet. Edhe nga Organizata Botërore e Shëndetësisë dhe Vatikani, me arsye të tjera, vjen kërkesa për hapje në Damask. Dhe kancelari gjerman Olaf Scholz, megjithëse i vendosur, pohon se megjithatë është “e nevojshme të garantohet aksesi në zonat e prekura”.
Por a është e vërtetë që ndihmat nuk mund të hyjnë? Sipas Uashingtonit, jo: “Asnjë shtet perëndimor nuk është i ndaluar të furnizojë materiale humanitare, pajisje mjekësore, nevoja themelore”.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
