Nga Gazeta ‘Si’ – Jeta në Gaza për shumë njerëz, tani ka të bëjë me ecjen dhe pritjen.
Njerëzit ecin drejt kamionëve të ujit dhe puseve, në furra buke, kudo ku dikush ka ushqim për të shpërndarë. Pastaj presin, shpesh me orë të tëra; ndonjëherë ata shkojnë në shtëpi duarbosh.
Natën ata presin agimin, i cili zakonisht sjell një qetësi në bombardimet e Izraelit dhe një shans për të bërë disa orë gjumë.
2.2 milion njerëz në Gaza kanë duruar tani më shumë se një muaj luftë dhe rrethim pothuajse total. Që nga 13 tetori, Izraeli u ka thënë vazhdimisht 1.1 milion banorëve të Gazës veriore që të largohen nga jugu.
Rreth tre të katërtat mendohet se e kanë marrë parasysh paralajmërimin. Ka më pak sulme izraelite në jug, por vështirë se është e sigurt: më 7 nëntor, për shembull, një palestinez u vra dhe nëntë të tjerë u plagosën në një sulm në një shkollë në Khan Younis, qyteti i parë në jug të vijës së evakuimit.
Shumica e të zhvendosurve janë strehuar në objektet e OKB-së, spitalet dhe ndërtesat e tjera publike. Në një qendër trajnimi profesional në Khan Younis, streha më e mbushur me njerëz e OKB-së, çdo banor ka më pak se dy metra katror hapësirë personale dhe çdo tualet ndahet nga të paktën 600 njerëz.
Para luftës, një person mesatar në Gaza merrte 80 litra ujë në ditë. Në raste urgjente, OKB thotë se nevojiten minimalisht 15 litra për të pirë, gatim dhe higjienë. Ndarja tipike ditore tani është vetëm tre litra, pjesa më e madhe e tyre me mendje që vijnë nga puset bujqësore. Larja është bërë një luks i paimagjinueshëm për shumë banorë të Gazës dhe dehidrimi është një ankesë e zakonshme. Punonjësit shëndetësorë thonë se ka pasur mijëra raste të diarresë të shkaktuar nga kushtet e këqija higjienike.
Edhe ushqimi është i pakët. Blerësit përpiqen të gjejnë bazat si vezët, orizi dhe vaji i gatimit. Ata qëndrojnë në radhë gjatë natës në një numër të vogël furrash buke që ende funksionojnë për të siguruar disa copa buke. Një vakt tipik është ushqimi i gatshëm për t’u ngrënë dhe disa perime: ton i konservuar dhe qepë të papërpunuara, ndoshta me pak bukë. Disa nëna përdorin ujë të ndotur për të përgatitur formula për fëmijë.
Më 7 nëntor, ushtria izraelite mohoi se kishte mungesë të ushqimit, ujit dhe furnizimeve të tjera bazë në Gaza. Ai tha se 665 kamionë që transportonin 3.000 ton ushqim dhe 1.15 milion litra ujë kishin hyrë në enklavë që nga 21 tetori, kur Izraeli hoqi veton e tij për dërgesat e ndihmave.
Numrat tingëllojnë mbresëlënës – derisa t’i ndash mes 2.2 milion njerëzve gjatë 18 ditëve. Dërgesat përfundojnë në vetëm 76 gram ushqim dhe 29 ml ujë për person në ditë.
Situata është më e keqe në Gazën veriore, ku rreth 300.000 njerëz ose nuk mundën ose nuk iu bindën urdhrit të evakuimit të Izraelit. Agjencitë e ndihmës kanë luftuar për të ofruar furnizime në zonë, e cila tani është e shkëputur nga jugu nga trupat izraelite. OKB thotë se nuk ka ende furra buke që funksionojnë në veri. Disa palestinezë që janë përpjekur me vonesë të largohen nga zona, e kanë konsideruar udhëtimin të rrezikshëm: ka pasur raporte të shumta të civilëve që janë granatuar ose bombarduar gjatë shëtitjes.
Në një konferencë shtypi më 8 nëntor, zyrtarët e Hamasit fajësuan OKB-në për dështimin për të ofruar ndihmë të mjaftueshme për Gazën. Ata nuk përmendën rolin e tyre në fillimin e luftës, as përgjegjësinë e tyre për qeverisjen e enklavës. Indiferenca e tyre ndaj mjerimit në Gaza ka ndezur disa shfaqje sfidash. Kur Iyad al-Buzm, një zëdhënës i ministrisë së brendshme, mbajti një konferencë shtypi jashtë spitalit al-Shifa në fillim të këtij muaji, një burrë doli para kamerave dhe bërtiti duke kritikuar Hamasin. Shfaqje të tilla janë të rralla: kritikët janë torturuar dhe vrarë më parë.
Të paktën 34 punonjës mediatikë palestinezë janë vrarë nga sulmet izraelite që nga fillimi i luftës, sipas Komitetit për Mbrojtjen e Gazetarëve, një organizatë jofitimprurëse në Nju Jork.
Gazetarët në Gaza thonë gjithashtu se kanë marrë kërcënime nga Hamasi për të mos raportuar asgjë që mund të jetë e pakëndshme për grupin. Nëse Izraeli nuk i vret ata, disa ankohen, Hamasi do ta bëjë.
Megjithatë, shumica e njerëzve nuk kanë kohë për politikë. Ata thjesht po përpiqen të mbijetojnë – dhe presin për një armëpushim që duket shumë larg.
Burimi: The Economist/ Përshtati: Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
