Grafologët dhe të apasionuarit janë në gjendje ta konfirmojnë tashmë: Shkrimi zbulon kaq shumë për karakterin dhe evolucionin tonë. Megjithatë, tani mund ta pohojmë me fakte se përballemi me një praktikë gjithnjë e më pak të frekuentuar: kompjuterët dhe celularët, me shpejtësinë e tyre, përshtaten më lehtë me jetën tonë të shpejtë dhe të furishme.
Në një artikull të botuar në “The Atlantic”, gazetarja dhe redaktorja Rachel Gutman-Wei na tregoi se si shkrimi – me dorë, sigurisht – përbën një hap themelor në rrugëtimin tonë dhe si ndryshon kjo pasi ndryshon mënyra se si e shohim veten.
Shkrimi zbulon pak edhe për ne
“Për shkak se unë jam shkrimtare, apartamenti im është i mbushur me fletore që përmbajnë një përzierje të shënimeve në ditar dhe detyrave shkollore. Shumë faqe nuk kanë data, por mund të them se cilës epokë të jetës sime i përgjigjen vetëm duke parë dorëshkrimin”.
Gutman-Wei prezanton artikullin e saj duke rrëfyer sesi, duke pasur parasysh profesionin që ushtron dhe prirjen e natyrshme të një grumbullueseje, shtëpia e saj është e mbushur me fletore dhe shënime të të gjitha llojeve. Duke i shfletuar ato, autorja e tyre arrin me shkathtësi të njohë periudhën në të cilën dora e saj i ka prodhuar. Merita e shkrimit, e cila ndryshon sipas periudhës në të cilën dolën në dritë shënimet.
Në fakt, secilit prej nesh do t’i ketë ndodhur të gjejë një fletore me një shkrim të ndryshëm nga ai që përdorim aktualisht dhe të reflektojë për ndryshimet që kanë ndodhur, si në personazhet me të cilët kemi ngulitur shkronjat e alfabetit në letër, ashtu edhe në karakterin tonë.
Rachel Gutman-Wei thotë se shkrimi është një pasqyrë e vetes sonë më të thellë, e ëndrrave tona:
“Në shembujt më të hershëm, nga shkolla fillore, shkrimi im është këndor, i dhëmbëzuar; Në shkollën e mesme, kur doja të isha më femërore i bëja shkronjat më të rrumbullakosura. Në vitin e fundit të shkollës së mesme, kur ishte koha për të aplikuar në kolegj, kalova në shkrim më të kontrolluar”.
Me pak fjalë, shkrimi përfaqëson anët pak a shumë të ndërgjegjshme të karakterit tonë, zbulon pak për ne.
Historia e shkrimit ndër shekuj
Në artikullin e saj, Rachel Gutman-Wei i kushton një paragraf interesant historisë së shkrimit dhe mësimdhënies gjatë shekujve, duke u fokusuar në drejtshkrimet e ndryshme të adoptuara, sipas marrëveshjes, nga burrat dhe gratë që i përkasin klasave të ndryshme shoqërore: nëse burrat do të mësoheshin të shkruanin duke përdorur ‘Roundhand’, një font shumë i shënuar dhe i dukshëm, grave ndërkohë u jepnin shkronjat kursive, një shkronjë shumë më delikate dhe e hollë, e zbehtë dhe e pastër.
Pastaj kishte lloje të ndryshme karakteresh: tregtarët mësuan të shkruanin me një shkrim të qartë, veçanërisht të përshtatshëm për shpejtësinë e nevojshme për tregti; avokatët përdornin një font shumë më të ndërlikuar, aristokratët një font ende të ndryshëm. Me pak fjalë, shkrimi zbuloi edhe përkatësinë shoqërore.
Shkrim i standardizuar dhe humbja e personalitetit
Ka pasur raste kur shkrimi ka marrë një rol të rëndësishëm edhe në studimin e letërsisë. Edgar Allan Poe, për shembull, i ka kushtuar një vëllim analizës së dorëshkrimit të autorëve të ndryshëm duke filluar nga shkrimet e tyre. Grafologjia, pra, është bërë gjithnjë e më e frekuentuar si nga njerëz të fushës, ashtu edhe nga të apasionuarit, të cilët gjetën aty një mënyrë për të zbuluar diçka më shumë për karakterin e personave protagonistë të studimeve.
Por çfarë ndodh tani që pak njerëz vazhdojnë të shkruajnë me dorë? Edhe në shkollë, shkrimi në PC është gjithnjë e më i shpeshtë. Shumë nga të rinjtë nuk mund ose nuk janë të kënaqur të shkruajnë me shkrim dore. Duket se pjesa më personale dhe më intime e të shkruarit po shuhet dalëngadalë dhe se kjo po bëhet thjesht një aftësi, një aftësi për t’u mësuar sepse është e dobishme.
Gutman-Wei, me artikullin e saj, na shtyn të vëmë në dyshim rolin e shkrimit sot dhe si po e zëvendësojmë atë, në aspektin psikologjik dhe intim, me mediat sociale: nëpërmjet faqes sonë në Instagram ne identifikojmë veten, ose ndoshta falë një fotoje. Faqet tona në mediat sociale, kanë një atmosferë, një humor që na përfaqëson dhe flet për ne, ashtu si shkrimi para ardhjes së mediave sociale. /Libreriamo/
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
