Keshilla

A duhet ta ndryshojë terapia psikologjike atë që besojmë?

Terapia njohëse e sjelljes (CBT) është ndoshta forma më e përhapur e psikoterapisë sot, e aplikuar për depresionin, ankthin, psikozën, dhimbjen, gjumin dhe shumë patologji të tjera. Një ide thelbësore e CBT është se besimet janë shpesh bazat e çrregullimeve mendore dhe se një qëllim i terapisë është të ndryshojë ose "ristrukturojë" këto besime. Për shembull, njerëzit që janë në depresion mund të jenë të prirur të besojnë se askush nuk i pëlqen ata. Qëllimi i një terapisti, duke punuar me një klient në depresion, mund të jetë të ndihmojë klientin të ndryshojë besime të tilla. Por nëse nuk mund t'i ndryshojmë bindjet tona, atëherë si mund të arrihet qëllimi i teraisë?
Psikologu John T. Maier në Universitetin e Bentley, Britani shpjegon Ekzistojnë tre mënyra për t'iu përgjigjur këtij konflikti.
Së pari, terapisti mund të përqendrohet në aspektin e CBT që ne mund ta quajmë CBT evidentues. Mbi këtë qasje, terapisti sjell dëshmi kundër besimit të klientit. Për shembull, nëse një klient beson se askush nuk e pëlqen atë, një terapist mund të tregojë njerëz në jetën e tij që e pëlqejnë atë. Përndryshe, një terapiste mund të theksojë se besimi i saj prodhohet nga një shtrembërim njohës-siç është "të mendosh gjithçka ose asgjë" dhe për këtë arsye ai mund të mos jetë duke ndjekur provat.
Së dyti, terapisti mund të përqendrohet në sjelljet në CBT - "B" në terapinë njohëse të sjelljes. Një përgjigje e zakonshme ndaj argumentit të Pascal është se, edhe nëse nuk është një argument i mirë për të besuar në Zot, mund të jetë një argument i mirë për të shkuar në kishë. Sipas terapistit John T. Maier në fund të fundit, nëse shkoni në kishë, ka më shumë të ngjarë të përfundoni duke besuar. Sipas Maier CBT përqëndrohet në sjelljet që tentojnë të ndryshojnë besimet.

Së treti, terapisti mund t'i drejtohet një versioni të CBT që nuk varet në mënyrë qendrore nga ristrukturimi njohës. Në mënyrë të veçantë, terapia e pranimit dhe angazhimit (ACT) është një zhvillim i CBT që i kushton vëmendje qendrore pranimit të mendimeve jo përshtatëse, në vend që të përpiqet t'i ndryshojë ato.
Ekziston edhe një përgjigje tjetër, e cila refuzon konfliktin e supozuar. Terapisti i CBT thjesht mund të mohojë domosdoshmërinë psikologjike.
“Ndoshta ne, në një farë mase mund të zgjedhim besimet tona në fund të fundit,” thotë Maier.
Ndoshta fundi i CBT nuk është vetëm për të korrigjuar shtrembërimet njohëse dhe për t'iu përmbajtur provave. Një përfundim tjetër i CBT -së dhe i terapisë në përgjithësi, është të krijojë hapësirë që klienti të tejkalojë provat, të besojë me guxim diçka që ajo nuk e di plotësisht, e kështu të gjejë një rrugëdalje nga kurthet njohëse që karakterizojnë kaq shumë çrregullime mendore.
“Nëse është e drejtë, atëherë një qëllim i terapisë nuk është thjesht ristrukturimi i besimeve tona, ose pranimi i tyre, por bërja e besimeve krejtësisht të reja të mundshme, edhe kur ato nuk janë plotësisht të justifikuara,” shton Maier. /Psychology/


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë