.png)
Nga Gazeta ‘Si’- Në një vendim me peshë historike, qeveria izraelite ka miratuar zyrtarisht një plan për të zgjeruar operacionin e saj ushtarak dhe për të vendosur kontroll të plotë mbi Rripin e Gazës.
Kjo ka ndodhur pavarësisht kundërshtimit të Shefit të Shtabit Eyal Zamir, i cili ngriti paralajmërime të ashpra gjatë një takimi që filloi në orën 6:00 pasdite sipas kohës izraelite mbrëmë(7 guasht) dhe u shtri deri vonë natën.
Tensionet midis Zamirit dhe Kryeministrit Benjamin Netanyahu dolën në pah gjatë gjithë seancës së zgjatur, me disa ministra që sfiduan drejtpërdrejt shefin e stafit për qëndrimin e tij. Përfundimisht, Kabineti i Sigurisë Politike votoi me një shumicë “dërrmuese” për të mbështetur propozimin e Netanyahut për të mposhtur Hamasin përmes një kombinimi të pushtimit ushtarak, çarmatimit strategjik dhe qeverisjes pas konfliktit.
Plani i ri konfirmon atë që ishte ndërtuar prej javësh: Izraeli po përgatitet të hyjë në Qytetin e Gazës dhe të marrë kontrollin e drejtpërdrejtë mbi atë që ka mbetur nga fortesa operative e Hamasit. Është faza më vendimtare e luftës deri më tani dhe mbart me vete një madhësi rreziku, kostoje dhe kompleksiteti që ka pak paralele historike në luftën moderne izraelite.
Kush do të marrë përgjegjësinë për jetën civile në Gaza kur armët të heshtin?
Sipas deklaratës së lëshuar nga Zyra e Kryeministrit, kabineti miratoi pesë parime themelore për të përfunduar luftën.
Së pari, çarmatimin e Hamasit, i ndjekur nga kthimi i të gjithë pengjeve, të gjallë dhe të vdekur. Së treti, demilitarizimin e plotë të Rripit të Gazës dhe kontrollin e përhershëm të sigurisë izraelite mbi Gazën.
Dhe së fundmi, krijimin e një qeverie alternative civile – një qeverie që nuk është as Hamasi dhe as Autoriteti Palestinez.
Këto nuk janë qëllime abstrakte. Ato pasqyrojnë konsensusin në rritje në Jerusalem se status quo-ja është e paqëndrueshme dhe se zgjidhjet e pjesshme – presioni ndërkombëtar, përmbajtja, diplomacia – kanë mbaruar të gjitha.
Izraeli tashmë kontrollon një përqindje të madhe të Rripit të Gazës. Përmes operacioneve të njëpasnjëshme, përfshirë fushatën e fundit ‘Qerrja e Gideonit’, IDF ka pastruar dhe tani mban zona të tilla si Rafah, Beit Hanoun, Beit Lahia dhe pjesë të mëdha të Khan Yunis dhe Jabalia. Por korridori verior, përfshirë Qytetin e Gazës, mbetet i kontestuar dhe aty do të përqendrohet lufta tani.
Vendimi i kabinetit vjen pas muajsh ngërçi strategjik.
Pavarësisht suksesit të konsiderueshëm në betejë, Hamasi mbetet operacional. Çështja kryesore është se pengjet e marra gjatë sulmeve të 7 tetorit 2023, ndërsa shumica janë kthyer (disa janë gjallë dhe shumë jo), janë bërë gurë shahu në një fushatë të tmerrshme psikologjike. Grupet terroriste palestineze kanë refuzuar negociata të mëtejshme, duke publikuar video propagandistike të neveritshme të robërve të dobësuar, duke përfshirë pamje të njërit që gërmon atë që u detyrua ta deklaronte si varrin e tij. Videot nuk janë vetëm akte mizorie, por provokime të llogaritura që synojnë thyerjen e vullnetit izraelit.
Kjo përpjekje ka dështuar. Qeveria tani ka vendosur të veprojë, duke besuar se e vetmja mënyrë për të siguruar të ardhmen e Izraelit dhe për të shpëtuar pengjet e mbetura është shpërbërja fizike, strukturore dhe politike e Hamasit.
Si pjesë e kësaj faze të ardhshme, IDF do të fillojë atë që pritet të jetë evakuimi më i madh civil i luftës, duke drejtuar gati një milion banorë të Gazës nga veriu në zonat qendrore. Atje, korridoret humanitare dhe operacionet e ndihmës po shkallëzohen për të akomoduar një popullsi tashmë të zhvendosur disa herë. Izraeli këmbëngul që civilët të mbahen jashtë zonave të luftimit dhe ndihma do të shpërndahet sistematikisht nën mbikëqyrjen ushtarake.
Megjithatë, sfidat mbeten të mëdha. Ushtarakisht, IDF do të hyjë në një terren që Hamasi e njeh nga afër, ku priten tunele, kurthe dhe taktika guerile. Politikisht, ideja e ‘kontrollit të sigurisë’ afatgjatë izraelite mbi Gazën pa aneksim aktual ose qeverisje të drejtpërdrejtë paraqet një enigmë të pazgjidhur: kush do të marrë përgjegjësinë për jetën civile pasi armët të heshtin?
Netanyahu ka thënë se Izraeli nuk kërkon të qeverisë Gazën.
Por kabineti gjithashtu e hodhi poshtë Autoritetin Palestinez si një alternativë të qëndrueshme, për shkak të korrupsionit dhe mungesës së gatishmërisë së tij për të hequr dorë siç duhet nga mbështetja për terrorizmin. Perspektiva e sjelljes së forcave të jashtme arabe mbetet e paqartë dhe ndoshta e pazbatueshme pa koordinim dhe legjitimitet të rëndësishëm ndërkombëtar.
Megjithatë, për Izraelin, llogaritja ka ndryshuar. Ngjarjet e 7 tetorit nuk ishin thjesht një zemërim i madh, ato ishin një pikë kthese. Qëllimi tani nuk është thjesht parandalimi, por çmontimi. Jo një armëpushim tjetër, por një gjendje përfundimtare.
Njëzet vjet më parë, Izraeli u tërhoq në mënyrë të njëanshme nga Gaza. Brenda një muaji, raketat rifilluan. Brenda dy vjetësh, Hamasi sundoi enklavën. Premtimi i asaj shkëputjeje, paqeje përmes distancës, u shemb nën peshën e ideologjisë dhe dhunës. Ajo që po tentohet tani është, në thelb, një përmbysje e këtij dështimi. Të rihyhet në Gaza jo për ta ripushtuar atë përgjithmonë, por për të shtypur arkitekturën e terrorit dhe për ta zëvendësuar atë me diçka që ende nuk është përcaktuar, por domosdoshmërisht e ndryshme.
Kjo mund të mos jetë e pastër. Mund të mos jetë e shpejtë. Mund të mos ketë as sukses. Por për një qeveri që nuk sheh ndonjë rrugë tjetër të zbatueshme dhe për një publik që, megjithëse i ndarë, refuzon kryesisht të jetojë nën kërcënimin e një 7 tetori tjetër, Netanyahu dhe kabineti i tij e shohin atë si të vetmen rrugë që ka mbetur për të ndjekur.
Marrë nga The Spectator/Përshtati Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
