.png)
Konventa e Demokratëve në Çikago të hënën do të hapet në një klimë që ishte e paimagjinueshme deri tre javë më parë: partia ka kaluar nga konfuzioni i thellë në eufori, nga frika e bazuar se një Trump 2 tani ishte i mundshëm, në gati fitoren e e Kamala Harris. Nuk kalon asnjë ditë pa ndonjë sondazh të ri që tregon Harrisin përpara, përfshirë disa shtete kyçe.
Mediat kontribuojnë në klimën optimiste: kryesisht të rreshtuara me Partinë Demokratike.
Teprica e zellit është evident: gazetarët miqësorë e falin Kamalën për heshtjet ndaj programit të qeverisë dhe mungesën e konferencave për shtyp; Artikujt në CV-në e zëvendësit të tij Tim Walz dhe mbi akuzat e bëra kundër tij (braktisja e uniformës disa muaj para se divizioni i tij të dërgohej në Irak; menaxhimi i diskutueshëm i protestave që shpërthyen pas vdekjes së George Floyd me përdorimin e trupave të Gardës Kombëtare të Minesotës, të konsideruar nga disa si të vonuar). Njëfarë konformizmi, një sjellje e caktuar e medias mund t’i ndihmojë demokratët të fitojnë këto zgjedhje; atëherë shumë gazetarë që e konsiderojnë veten partizanë të një lufte antifashiste do ta konsiderojnë “mision të kryer”; megjithatë këto fraksionizma do të lënë gjurmë në të ardhmen e vendit.
Nga ana tjetër, heshtja e shumë mediave tashmë i ka mbështjellë demokratët në një flluskë kur ata mohuan se ekzistonte një problem – mosha për Biden; tani e njëjta heshtje mund të luajë mashtrime të tjera, qoftë edhe të një natyre tjetër. Meqenëse kjo fushatë elektorale na ka dhënë tashmë tre surpriza të bujshme – sulm ndaj Trump, tërheqje e Biden, investim rrufe i Harris-it – nuk mund të përjashtojmë që ajo të ketë të tjera në pritje.
Por çfarë mund ta pengojë një fitore të Kamalas në një kohë kur zgjedhja e saj është kthyer në një hipotezë mjaft të mundshme. Corriere.it shpjegon hollësishëm disa prej arsyeve:
Së pari: Po nëse sondazhet janë të gabuara? Nuk duhet shumë imagjinatë, thjesht mbani mend precedentin e vitit 2016: mesatarja e sondazheve deri në mbrëmjen e votimit i dha Hillary-t një avantazh prej nëntë pikë përqindjeje. Kishte pasur një shtrembërim sistematik të mostrave të votuesve të intervistuar, të cilët kishin nënpërfaqësuar Amerikën Trumpiane. Kishte edhe një fenomen të pabesueshmërisë së përgjigjeve: “Unë votoj Trump por më vjen turp ta them”. Nuk ka gjasa që një fatkeqësi e atyre përmasave të ndodhë përsëri tetë vjet më vonë. Për më tepër, deri tre javë më parë, të njëjtat sondazhe e tregonin Bidenin si humbës, kështu që ata nuk dukej se nënvlerësonin grupin e konsensusit të Trump.
Së dyti: Ekonomia përkeqësohet dhe Kamala paguan pasojat. Rritja po ngadalësohet, konsumi është dobësuar, papunësia po rritet: të gjitha shenjat shqetësuese edhe nëse nuk ka siguri se një recesion do të fillojë (dhe në çdo rast ne do ta dimë vetëm pasi të kenë ndodhur zgjedhjet). Nga ana tjetër, edhe inflacioni vijon të bjerë dhe kjo zbut një faktor pasigurie. Sidoqoftë, është interesante që Harris po e mbyll hendekun me Trump edhe në këtë fushë. Ish-presidenti republikan është konsideruar gjithmonë më efektiv në qeverisjen e ekonomisë, madje një pjesë e elektoratit demokrat e ka shprehur këtë mendim. Tani “fenomeni Kamala” po e fshin këtë handikap. Në përgjithësi, duke përjashtuar fatkeqësitë gjithmonë të mundshme, sot gjendja ekonomike nuk duket të jetë e tillë që të mund të ndryshojë në mënyrë drastike pamjen e dhënë nga sondazhet.
E treta: Lufta. Një përshkallëzim i konfliktit në Lindjen e Mesme që e shtyn Amerikën të luftojë drejtpërdrejt kundër Iranit. Hakmarrja e egër e Putinit për inkursionin ukrainas në territorin rus, i cili e vë NATO-n në rrezik. Mund të imagjinohet një skenar që do t’i shtynte votuesit amerikanë të votonin në një klimë emergjence ndërkombëtare. Deklarata e Trump do të rezononte më fort se më parë: “Zero luftëra me mua në Shtëpinë e Bardhë, një botë në kaos me demokratët në pushtet”. Ekziston gjithashtu një rrezik shumë më i kufizuar dhe banal që konventa e javës së ardhshme në Çikago të jetë skena e protestave kundër mbështetjes së administratës Biden-Harris për Izraelin. Avantazhi i Kamala është se ajo ka marrë pozicione pak më pak pro-izraelite dhe pak më pro-palestineze sesa Biden, kështu që armiqësia ndaj saj nga e majta radikale e partisë së saj duhet të jetë më pak e fortë. Ana negative është mungesa e përvojës së saj në politikën e jashtme. Në përgjithësi, është e vështirë të parashikohet nëse faktori i luftës do të ketë një ndikim të rëndësishëm dhe në çfarë kuptimi, në orientimin e votave.
E katërta: Kamala fiton, por pastaj? Euforia zgjat për 80 ditët e ardhshme, më 5 nëntor ajo bëhet gruaja e parë me ngjyrë në histori që udhëheq Shtetet e Bashkuara. Por pas një muaji mjalti po aq euforik – duke përjashtuar trazirat dhe protestat e mbështetësve të Trump kundër mashtrimit të supozuar, një skenar i parë tashmë – presidentja e parë femër afro-indiane më pas zhgënjen popullin e saj dhe ndan Amerikën.
Shkurtimisht arsyet se pse mund të ndodhë.
Kamala po përfiton nga bashkëpunimi dhe heshtja e mediave për të shmangur me kujdes pastrimin e ‘bagazheve’ të rënda politike. Pshn në vitin 2020, ajo përqafoi tezat më ekstremiste për kufijtë e hapur ndaj emigrantëve (duke përfshirë heqjen e policisë kufitare). Ajo mbështeti sulmin ndaj forcës policore që çoi në një periudhë dyvjeçare të rritjes së tmerrshme të krimit (dhe me një numër vdekjesh joproporcionale midis pakicave etnike: jo të vrarë nga policët, por nga mungesa e zbatimit të ligjit në lagjet e tyre). Lista do të ishte më e gjatë. Ajo që është domethënëse është se për të gjitha çështjet e përmendura, Kamala bëri një kthim të heshtur dhe të nënkuptuar pasi u bë nënkryetare.
Por pa i thënë asnjëherë drejtpërsëdrejti krahut të majtë të partisë së saj se ato pozicione apo slogane duhet të braktisen pasi ishin të gabuara. Sot shkojmë sërish, pra: falë një shtypi që nuk i bën kurrë pyetje të pakëndshme, Harrisi “i vërtetë” është një mister. A do të qeveriste ajo nga pozicione mjaft centriste dhe të moderuara, pak si Biden? Apo do të kthehej për t’i dhënë hapësirë krahut radikal të partisë së saj, eksponent i së cilës është Walz?
Në tubimet e saj, Harris flet shumë për të drejtën e abortit dhe ajo ka të drejtë: sondazhet thonë se kjo është një nga pikat e saj të forta. Është turp që e drejta e abortit varet nga secili prej 50 shteteve amerikane, nga Kongresi në Uashington, nga Gjykata e Lartë: i vetmi që nuk vendos për këtë çështje është presidenti. Kushdo që dëshiron të dijë pozicionin e saktë të Kamalës, në vitin 2024, për çështje të tilla si emigracioni, krimi dhe siguria, politikat e energjisë, është gjithmonë i zhgënjyer nga përgjigjet e paqarta. Prandaj janë premisat e një presidence që pjesërisht do të zhgënjejë vetë demokratët, duke përsëritur skenarin e parë tashmë kur Biden ia besoi dosjen e emigracionit zëvendëses së saj, dhe ajo nuk i kënaqi të gjitha rrymat e partisë.
Duhet shtuar gjithashtu se Kamala nuk po bën ndonjë përpjekje të veçantë për të bashkuar amerikanët përvecse e ndihmon fakti që kundërshtari i saj është edhe më përçarës dhe i njëanshëm.
Por është shumë e vështirë të gjesh momente mirëkuptimi, ndjeshmërie, apo edhe thjesht respekti ndaj një Amerikeje Trumpiane të parë si fanatikë, racistë, fashistë. Ideja e fundit e Walz është t’i përkufizojë ata si “të çuditshëm”. Njerëz të ndryshëm nga ne, që nuk dinë të jetojnë në shoqëri, që nuk dinë të jetojnë në botë.
Kohët e fundit Financial Times publikoi një hartë të saktë të “rrjetit” të Kamalës: miq, aleatë, këshilltarë, mbështetës me ndikim, një grup që mund të aspirojë për një rol në administratën e saj. Është një dokument mbresëlënës. Është plot me miliarderë të Silicon Valley, bankierë të Wall Street, të famshëm të Hollivudit, avokatë të mëdhenj. Është një botë ku enden vetëm super-VIP-at. Aty jo vetëm që nuk shfaqet një punëtor, por as një drejtues sindikate punëtorësh.
Partia Demokratike në tre javët e fundit ka shfaqur cilësi që nuk ishin aspak të dukshme: disiplinë, kohezion, kompaktësi. Emërimi dinastik i Kamala ishte një kryevepër e vërtetë taktike. Nëse kjo makineri lufte përparon me të njëjtën vendosmëri deri më 5 nëntor, duket se ka shanse të mira për fitore. Por pas muajit të mjaltit, do të jetë e vështirë që të njëjtat cilësi të disiplinës dhe bashkimit të zgjasin shumë gjatë.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
