.png)
Nga Gazeta Si - Hapje e bukur për Berlinale 2023: edicioni i 73-të i Festivalit Gjerman u përurua nga “She Came to Me”, filmi i ri i Rebecca Miller me Peter Dinklage dhe Anne Hathaway.
I paraqitur në seksionin Gala Speciale të Berlinales, filmit i parapriu një ceremoni në të cilën foli edhe presidenti ukrainas Volodymyr Zelenski përmes një videomesazhi.
Filmi hapet duke rrëfyer krizën krijuese të Steven Lauddem, një kompozitor i madh që nuk mund të gjejë çelësin e duhur për të filluar të shkruajë operën e tij të ardhshme. Gruaja e tij Patricia, një psikologe, i sugjeron që të largohet nga shtëpia me qenin e tij për të marrë frymëzimin e duhur: Steven nuk e beson, por ajo që do të gjejë do të shkojë përtej imagjinatës së tij.
Filmi i gjashtë artistik me skenar dhe regji nga Rebecca Miller (vajza e dramaturgut të famshëm Arthur dhe fotografes së madhe Inge Morath), “She came to me” është një film që tregon për probleme psikologjike të llojeve të ndryshme.
Nëpërmjet një vështrimi intelektual, autorja përpiqet të kuptojë shpirtrat e shumë personazheve në skenë, por këto jo gjithmonë janë shkruar me vëmendjen e duhur dhe kryqëzimet mes ngjarjeve të ndryshme nuk janë gjithmonë të balancuara në pikën e duhur.
Një film për Shtetet e Bashkuara që nuk arrin të lëkundet
Ideja pas skenarit është interesante dhe mund të shohim se si në këtë skenar ka shumë referenca për Shtetet e Bashkuara të djeshme dhe të sotme, të ndara sipas situatave ekonomike dhe ende të shënuara nga racizmi mbizotërues.
Historia e Stevenit ndërthuret me atë ku luan djalin e tij të adoptuar, një adoleshent tetëmbëdhjetë vjeçar, i cili bie në dashuri, pa e ditur, me vajzën e shërbëtores së shtëpisë: nga kjo pikënisje zhvillohet një lloj “Romeo & Zhuljeta” në epokë bashkëkohore, e cila gjithsesi mundohet të ndikojë ashtu siç duhet. Në këtë komedi me ambicie politike, por të paaftë për t’u lëkundur, idetë fillestare janë më efektive se interpretimi aktual dhe disa sekuenca të mira në fazën e shkrimit nuk mjaftojnë për të ngritur në tërësi nivelin.
Është një limit që gjendet edhe në disa filma të tjerë të mëparshëm të autorit të tij, duke filluar me “The Story of Jack & Rose” dhe “Maggie’s Plan”. Megjithatë, bien në sy zgjedhjet muzikore, duke filluar nga kënga “Addicted to Romance”, shkruar posaçërisht nga Bruce Springsteen për këtë film.
The Siren
Megjithatë, brenda seksionit Panorama kishte vend për “The Siren”, filmi i ri i regjisores iraniane, Sepideh Farsi. Pas një të kaluare si regjisore dokumentarësh, autorja kaloi në kinemanë artistike, por me një sy të fokusuar gjithmonë në tregimin e realitetit. Kështu ndodh edhe në këtë rast, nëpërmjet zgjedhjes së përdorimit të një animacioni që bëhet një mënyrë efektive për të empatizuar edhe më shumë historinë që tregohet: jemi në Iran në vitin 1980, kur një sulm raketor irakian e hedh qytetin e Abadanit në kaos.
Omidi është katërmbëdhjetë vjeç dhe do ta gjejë veten të katapultuar në një situatë sa dramatike, aq edhe të papritur: djali do të fillojë një kërkim për vëllain e tij të zhdukur dhe në të njëjtën kohë do të duhet të kërkojë një mënyrë për të shpëtuar nga qyteti i rrethuar.
Duke marrë këndvështrimin e një të riu që lufton për mbijetesën e tij dhe të familjes së tij, filmi tregon konfliktin e përgjakshëm në një mënyrë të përpiktë dhe tërheqëse: ka shumë vëmendje ndaj detajeve vizuale dhe narrative, falë një skenari ku çdo fjalë peshohet në mënyrën e duhur.
Filmi zgjedh animacionin minimalist që vjen pas shumë filmave, të fokusuar në konfliktet e Lindjes së Mesme, të cilët kanë zgjedhur këtë rrugë për të treguar faqet më dramatike të vendit të tyre: nga “Waltz with Bashir” i izraelitit Ari Folman te “Persepolis” nga iranianja Marjane Satrapi, deri në filmin e fundit “Flee”, një dokumentar i animuar i nënshkruar nga regjisori danez Jonas Poher Rasmussen me në qendër Amin, një njeri që rishikon jetën e tij dhe, veçanërisht, fëmijërinë e tij në Kabul në vitet 1980. /Il Sole 24 ore/
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
