Gazeta Si – Shkolla e futbollit ‘Bubamara’, ura e kontrolluar nga snajperët, ideja e Predrag Pashiç. Në rrënjët e ‘mjelmës’ boshnjake.
Kur termi “luftë” u bë drama e përditshme në Sarajevë, kryeqytetin multietnik të Bosnjës, Predrag Pashiçit, një ish-futbollist modest, i lindi një ide. U ngrit, u vesh me shpejtësi dhe kaloi përmes qytetit, duke shpresuar që të mos qëllohej nga snajperët serbë, kroatë, myslimanë.
Shkoi te një radio lokale: “Më 15 maj fillojnë seleksionimet për shkollën e futbollit Bubamara. Paraqituni në orën 16:00 te fusha e Skenderijas”, – ishte njoftimi i Pashiç. Ai donte të bënte diçka për ata që kishin mbetur në Bosnjë mes bombave, por për trë shkuar te fusha e stërvitjes fëmijët duhej të kalonin një urë nën kontrollin e snajperëve.
“Është çmenduri, – mendoi Pashiç, – nuk do të vijë askush”. Në fakt, u paraqiten 200 djem, mes tyre edhe një Edin Xheko i vogël.
“Bubamara” në Sarajevë quhet nusepashka. Një simbol fati për atë që çdo ditë sheh botën t’i përmbyset para syve. Si Xhekos, që donte të kalonte ditë e natë me topin në këmbë, por një ditë u ndal nga nëna e tij Belma: “Sot nuk do të shkosh në park, është shumë e rrezikshme”.
Edini u ndje keq në fillim, por nëna i shpëtoi jetën: parku u bombardua nga serbo-boshnjakët, pati të vdekur dhe të plagosur. Një nga shokët e skuadrës në kombëtare, Vedad Ibiseviç, humbi babanë gjatë spastrimit etnik.
Varka e shpëtimit është njoftimi i Pashiç: fëmijët mund të ktheheshin më në fund të luanin futboll. Edini merr mrekullisht lejen e nënës dhe më 15 maj 1993 kalon me vrap urën. Dorë për dore me fëmijët e tjerë duhen të kaluar ato 10 sekonda rreziku nga snajperët e vendosur kudo.
Edhe lojtarët e vegjël, si protagonistët e luftës, vijnë nga çdo anë: serbë, kroatë, boshnjakë, ortodoksë, myslimanë. Pashiç, kur rikujton stërvitjet e para me djemtë në ‘Bubamara’, thotë: “Jashtë dëgjoheshin krisma armësh dhe unë unë u mësoja atyre se ishin ato që duhej të na bënin më të fortë, që të mendonim si një skuadër”.
Te ‘Bubamara’ rriten sulmuesi i ardhshëm i Interit dhe Ervin Zukanoviç, një lojtar krahu i Atalantës, Romës dhe Xhenoas. Pashiç shpjegon futboll dhe qytetërim: “Jashtë palestrës dëgjohen armë, teksa ne stërvitemi. Më pëlqen të mendoj se i kam ndihmuar djemtë e mi të tregonin më të mirën”.
Pastaj nata e gjatë e Sarajevës arriti në fund: Bosnja fillon dalëngadalë të zërë vend në hartën e botës. Pashiç dhe ‘Bubamara’ megjithatë nuk e mbyllin aktivitetin, vazhdojnë iniciativat e tyre për fëmijët viktima të luftës dhe në 2001-shin zbarkojnë në Kosovë, një tjetër vend gjaku dhe lotësh.
Bashkë me ta është gjysma e Romës: Tomazi, Di Françesko e Mangone vizitiojnë Ballkanin si kampionë të Italisë. Iniciativa e Pashiç synon të afrojë futbollistët e mëdhenj me fëmijët. Dhe është një sukses: paraqiten edhe Di Biaxho, De Ashentis e Deli Karri.
Luhet një ndeshje mes kampionëve të Serisë A dhe një seleksioni boshnjak, ndërsa fëmijët e ‘Bubamaras’ bëjnë tifo. Fitojnë ballkanasit 6-5. Kushedi, nëse mes tyre nuk ka qenë 15-vjeçari Xheko, që u bë një xhevahir i mesfushës së Zheljezniçarit.
Mes ‘Bubamaras’ dhe Edinit ka ende një fije të kuqe, madje zikaltër: bomberi entuziazmon Interin në moshën 36-vjeçare, krijesa kurajoze e Pashic u bë pjesë integrale e projektit ‘InterCampus’, që prej 25 vitresh merr pjesë me iniciativa solidariteti për boshnjakët e vegjël dhe mundëson që ata të luajnë futboll.
Xheko ruan në mendje dhe zemër kujtimet e Sarajevës: përveçse shënon gola me Interin dhe ngre trofe, financon ndërtimin e shtëpive-familje në Bosnjë dhe është ambasador i Unicef-it. Nusepashka i ka sjellë fat.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
