.png)
Nga Gazeta Si - Seriali hapet me Boris Johnson që siguron partneren e tij Carrie se “pushteti është një afrodiziak”, ndërsa ish-redaktori i tij i Daily Telegraph, Max Hastings, thekson se emërimi i kryeministrit “sinjalizon degradimin e Britanisë së Madhe”: “Dinjiteti është i rëndësishëm dhe Johnson nuk do ta ketë kurrë”. Me imazhe dhe skena të bëra posaçërisht dhe një kryeministër të izoluar që duket se mendon mbi të gjitha për biografinë e William Shakespeare që duhet të japë, “This England” (nga 30 shtator në Sky dhe Now) e kthen shikuesin në valën e parë të Covid, duke e lënë pre e zemërimit, zhgënjimit dhe një mijë pyetjeve.
Michael Winterbottom, një regjisor që di të lëvizë me mjeshtëri mes komedive dhe filmave të angazhuar politikisht, saktëson se në qendër të veprës është bilanci njerëzor dhe jo ai politik.
Duke parë këtë dramë, natyrshëm lind një pyetje: çfarë ndodhi me këtë vend?
“This England” nuk është një kritikë se si u trajtua kriza. Qëllimi ishte të kapej ajo që ndodhi dhe të tregonte sa më shumë përvoja. Mendoj se është e rëndësishme që të gjithë ne ta bëjmë të qartë dhe të kujtojmë saktësisht se çfarë ka ndodhur.
Qeveria e Boris Johnson nuk po ecën mirë, apo jo?
Duhet të fiksohet se Covid ishte një virus i ri që transmetohet shumë lehtë. Sigurisht që janë bërë gabime që nuk do të donim t’i përsërisnim. Në fillim nuk dinim pothuajse asgjë, kishte një konfuzion të madh. Ky skenar ka në qendër ngjarjet, kronologjinë dhe njohjen, mbi të gjitha, të një eksperience që kemi kaluar së bashku.
A besoni se afeksioni i jashtëzakonshëm që kemi parë ditët e fundit për monarkinë dhe veçanërisht për Mbretëreshën vjen disi nga zbrazëtia që perceptohet në krye të sistemit politik?
Mbretëresha ishte kreu i shtetit tonë për 70 vjet, vdekja e saj shënon fundin e një epoke. Ajo është një figurë që shkon përtej politikës, simbol i unitetit dhe qëndrueshmërisë. Në përgjithësi, njerëzit në Britani kanë shumë dashuri për familjen mbretërore. Mbretëresha ishte bërë pjesë e jetës së të gjithëve ne, përveç kësaj ajo na kujton luftën dhe mbi të gjitha frymën e luftës, ‘të ruhet qetësia dhe të vazhdohet’ që përfaqëson një obsesion për Mbretërinë e Bashkuar.
Çfarë ju shtyu t’i përkushtoheni këtij projekti?
“Kam biseduar me studiues, shkencëtarë, mjekë, zyrtarë publikë, me shumë njerëz normalë duke filluar nga qershori 2020. Ishte një projekt ndryshe nga të tjerët, më shumë gazetaresk. Secili person kishte një përvojë të ndryshme ndaj vendosa të paraqes këndvështrime të ndryshme dhe ta organizoj komplotin në mënyrë të pastër kronologjike, qoftë edhe episodin e parë, me virusin që kalon kufirin nga jashtë dhe mbërrin në këtë vend ndërsa askush nuk i kushton vëmendje, ka pak ritmin e një filmi fatkeqësie, një filmi apokaliptik.
A ju bëri përshtypje edhe ju që të katapultoheshit në kohët e errëta të Covid-it?
Kam kuptuar shumë gjëra, për shembull shpejtësinë me të cilën lëviznin shkencëtarët dhe mjekët dhe gjithashtu që jo të gjithë i zbatonin rregullat në të njëjtën mënyrë: në disa spitale, për shembull, asnjë anëtar i familjes nuk lejohej të vizitonte të sëmurët. Kaq shumë njerëz vdiqën vetëm. Për mua kjo ka një kthesë personale. Në atë periudhë humbëm nënën time, edhe pse nuk ishte faji i Covid-it. Kur u shtrua në spital për disa ditë ajo mbeti vetëm. Për një të afërm është shumë e vështirë.
Më vjen shumë keq për nënën tuaj.
Shkuam në Bradford për të biseduar me mjekët, unë jam nga atje. Doja që gjithçka të bazohej në realitet dhe që publiku, duke parë dramën, të njihte veten dhe përvojat e tij.
Pse Kenneth Branagh për rolin e Johnson?
Ishte e rëndësishme që Johnson të mos dukej si një karikaturë: është krijuar një imazh me të cilin është e lehtë për të qeshur. Kenneth është një aktor fenomenal, ai e di saktësisht se çfarë të bëjë dhe si të arrijë efektin e dëshiruar. Për këtë rol ai u transformua, jo vetëm me grimin, por me sjelljet, tonin e zërit, mënyrën e të folurit. Ai ka ndërtuar një portret më të pasur se versioni që ne duket se njohim.
Në ç’mënyrë më i pasur?
Ajo që ne përgjithësisht nuk e shohim është aspekti që na thonë ata që e njohin, domethënë se Johnson ka shumë pak miq dhe se ai duket si një njeri i vetmuar. Ideja që nuk ka është interesante. Ai nuk ka marrëdhënie të mira me fëmijët e ish-bashkëshortes.
Në Downing Street nuk ka distancë mes sferës profesionale dhe asaj personale, jetohet nw zyrë. Të gjithë thonë se nuk është e lehtë apo e rehatshme. Më në fund, fati ka krijuar një seri të çuditshme rastësish: lidership, Brexit, partner i ri, divorc, pandemi, sëmundje, atësia e re, të gjitha së bashku.
A e keni takuar ndonjëherë Boris Johnson?
Për këtë projekt nuk jemi takuar, më parë po, ndonjëherë, për arsye të ndryshme. Nuk e njoh mirë. Portreti që del në skenar bazohet në dëshmitë e atyre që kanë punuar përkrah tij.
Formati mes dokumentarit dhe fiksionit duket se i përshtatet shumë asaj. A ndiheni mirë për këtë?
Për disa arsye duket kështu. Shumë projekte nisin nga një ngjarje, një realitet. Jemi përpjekur që gjithçka të jetë sa më e vërtetë. Pjesa e vendosur në shtëpitë e të moshuarve është xhiruar në shtëpi të vërteta të të moshuarve, jo me aktorë, por me asistentë dhe operatorë të vërtetë. Ishte një përvojë shumë interesante që më lejoi të kuptoj se sa shumë punë bëhet me shumë pak mjete. Në Britaninë e Madhe, shtëpitë e të moshuarve nuk kanë një reputacion të mirë, përkundrazi kemi gjetur shumë përkushtim dhe shumë dashuri për pacientët”.
Duke iu rikthyer aspektit politik. Dominic Cummings, këshilltari i Johnson, duket me të gjitha qëllimet zëvendëskryeministër në dramë, edhe pse ai nuk është zgjedhur. Politika vazhdon me slogane dhe fokus grupe. Tani ka një kryeministre të re, Liz Truss. A ndiheni optimist për të ardhmen?
Po, jam optimist. Ndoshta e kam gabim, por kam besim te raca njerëzore.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
