Pauzat më të mira në muzikë janë ato që vijnë papritur. Ndërsa një melodi e fortë i afrohet kulmit të saj të zhurmës, ndalon për një sekondë dhe rikthehet në ritëm, mund të shkaktojë dinamikë në një pistë kërcimi. I tillë është efekti që Covid-19 ka pasur në tregjet private. Në mars 2020, kur bllokimet i dërguan DJ-të në shtëpi kudo, ritmi u ndal papritur. Por pauza nuk zgjati: pas një viti të vakët 2020, ky vit ka qenë pozitivisht argëtues. “Është pak ta quash një bum”, thotë Marcus Frampton i APFC, fondi i pasurisë sovrane të Alaskës.
Po thyhen të gjitha rekordet. Në 11 muajt e parë të 2021, firmat e kapitalit privat (PE) nënshkruan mbi 13.000 marrëveshje globalisht, me vlerë të kombinuar 1.8 trilion dollarë, më shumë se në çdo vit të plotë të mëparshëm. Blerësit privatë kanë blerë ose po shikojnë Aeroportin e Sidneit, kompaninë telefonike të Italisë, ligën franceze të futbollit dhe tubacionet e Arabisë Saudite. Firmat private me kapital, të cilat përfshijnë dyqanet e PE si dhe fondet që synojnë kredinë, infrastrukturën dhe pronën, kanë mbledhur 1.1 trilion dollarë nga investitorët fundorë këtë vit, jo shumë larg shifrës vjetore më të lartë ndonjëherë. Bumi po e shtyn pagën në nivele edhe më të jashtëzakonshme.
Pasuritë private dikur ishin aq të errëta sa quheshin “alternativa”. Etiketimi duket absurd sot. Firmat private me kapital menaxhojnë një rekord prej 10 trilion dollarësh aktivesh, ekuivalente me 10% të totalit të aktiveve në botë. Kjo përfshin disa lloje aktivitetesh. PE, e cila konsiston në marrjen e kompanive duke përdorur borxhin, mbledhjen e fitimeve dhe rishitjen e tyre me një çmim, premton kthime të shpejta. Infrastruktura dhe deri diku, prona ndihmojnë në diversifikimin e portofoleve. Ndërkohë, kredia private u jep hua firmave të vogla me një rrezik relativisht të lartë mospagimi, duke fituar yield-e në rënie.
Lulëzimi këtë vit ka ardhur me bollëk, por ka ndryshuar dhe strukturën e financave. 25 investitorët më të mëdhenj në botë mbajnë 22 trilionë dollarë asete, dyfishuar që nga viti 2011.
Me tregjet e kapitalit të hapura për ofertat publike, po zhvillohet një rreth i virtytshëm aktiviteti: firmat me kapital privat mund të shesin më shumë nga aktivet e tyre ekzistuese (një blerësi tjetër ose duke i listuar ato) dhe t’ia kthejnë të ardhurat investitorëve të tyre përfundimtarë, të cilët nga ana e tyre janë të prirur të marrin pjesë në mbledhjen e fondeve të reja për tregjet private.
Për Blackstone, për shembull, firma më e madhe nga të gjitha, shitjet e aseteve, paratë e rikthyera dhe fondet e mbledhura deri më tani këtë vit kanë qenë të gjitha sa dyfishi i vitit 2020. Kjo do të thotë se menaxhuesit e aseteve po shpërndajnë kapital më shpejt dhe po i mbledhin kthimet nga fondet akoma më shpejt.
Besimi se kthimet private do të jenë superiore pasqyron një sërë argumentesh të kontestueshme: që investitorët mund të fitojnë një “prim të palikuiditetit” për shkak të parave të mbyllura në aktive që nuk tregtohen lirshëm, ose që tregjet private janë më pak efikase se ato publike, duke lejuar menaxherët e aftë të shfaqin performancë të mirë të qëndrueshme.
Skeptikët mendojnë se tregjet private të errëta u lejojnë menaxherëve të maskojnë paqëndrueshmërinë. Tani për tani, formula magjike po funksionon. Disa investitorë të mëdhenj raportojnë kthime vjetore nëpër klasat e aseteve private këtë vit, mbi 50%.
Melodia po ndryshon
Të mbushur me para në mes të një furie marrëveshjesh, çfarë duhet të bëjë industria? Një opsion do të ishte likuidimi i portofoleve, domethënë, shitja e më shumë aktiveve sesa ato që blihen. Megjithatë, kjo nuk po ndodh ende. Tre menaxherët e mëdhenj, Blackstone, Carlyle dhe KKR, deri më tani këtë vit për çdo 1$ asete, në total, që kanë shitur, ata kanë blerë $1.30. Edhe pse Carlyle është më e kujdesshme se dy firmat e tjera, në përgjithësi këto shifra tregojnë se industria e aseteve private parashikon kohë të mirë.
Kjo sugjeron që nëse ka ndonjë forcë frenuese në industri, ata janë investitorët përfundimtarë. Disa janë duke mbrojtur rreziqet. Disa kanë kujtime të hidhura nga kriza financiare, kur nxituan të shisnin asetet private, në vend që të bënin pazare. Këtë herë, edhe nëse muzika ndalet, ata do të vazhdojnë të kërcejnë.
Burimi: The Economist/ Përshtati: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
