.png)
Mijëra refugjatë në kufirin me Poloninë, në këmbë, pa strehim e ushqim për natën, janë ekuivalenti i një flote varkash që kalojnë Mesdheun e stuhishëm. Qëndrimi jashtë në këto netë të ngrira rrezikon të vrasë njerëz si një anije e mbytur.
Dihet prej vitesh se çfarë i shtyn afganët, irakianët dhe sirianët të rrezikojnë jetën e tyre në këto udhëtime pa rrjete, por ngatërresat politike që kanë hapur këtë rrugë në veriun e largët, janë një çështje më pak e rrahur.
Në këtë lojë të tmerrshme dëshpërimi, janë protagonistët e nivelit të parë, të dytë dhe të tretë dhe ndërsa largohesh nga stepat e rrëmbyera nga era, rritet tendenca për të manovruar masën e refugjatëve si në një tabelë shahu politike. Njerëzimi zhduket, oportunizmi politik mbetet.
Protagonisti kryesor i kësaj drame të fundit, është "diktatori i fundit i Evropës", Aleksandar Lukashenko, i akuzoi nga Evropa se ruan pushtetin e tij absolut, duke shtypur opozitën, duke rrëmbyer avionët, duke injoruar çdo rregull të paqartë ligjor. Dhe tani – është Franca që i përdor këto fjalë - gjithashtu synon të luajë për të destabilizuar Evropën.
Sanksionet ekonomike të vendosura nga Bashkimi Europian, e shqetësojnë Lukashenkon dhe pakkush dyshon se ato e kanë bindur atë të përdorë armën e emigrantëve kundër atyre që përpiqen të kufizojnë absolutizmin e tyre. Në fund të fundit, nuk është një mashtrim kaq origjinal.
Gadafi libian e ka bërë këtë me vite me sukses, Erdogani turk e ka bërë këtë dhe vazhdon të kërcënojë, duke marrë avantazhe ekonomike, nuk është çudi që diktatori bjellorus gjithashtu ka nuhatur frikën e evropianëve dhe përpiqet ta shfrytëzojë atë me moton: “Më lini të sundoj si të dua, ose do të pendoheni”.
Pas Lukashenkos, megjithatë, është Vladimir Putin, vëllai i madh pa të cilin Bjellorusia nuk mund të mbijetonte asnjë minutë (dhe me të cilin Lukashenko pati një bisedë telefonike të martën). Për Moskën, dërgimi i refugjatëve në Poloni, Letoni, Estoni, Lituani është një mënyrë për të mbajtur nën kontroll të gjithë Evropën. Destabilizim dhe shantazhe.
Objektivi kryesor është shteti udhëheqës, Gjermania, e cila edhe nën udhëheqjen e vendosur të kancelares Merkel, ka treguar se nuk di të pajtojë synimet humanitare, rregullat dhe parimet e mikpritjes, me fobinë e barkut më pak të ngopur, për të huajt, “ata që vjedhin punën”.
Për të marrë anën e parë të gjerë të ofensivës së emigrantëve në rrugën veriore, të krijuar nga tandemi Lukashenko-Putin, është Polonia. Një vend i madh, në rritje, por i copëtuar nga një krizë besimi në zgjedhjen e tij demokratike.
Dilema që lind në çdo vend të qytetëruar midis nevojës morale për të mirëpritur ata në nevojë dhe egoizmit të paraqitur si pragmatik për të refuzuar ata që nuk mund të integrohen, fundoset në terren të rrëshqitshëm në Poloni.
Varshava ka mundësinë të shndërrohet në një mburojë të Bashkimit Europian ose nga ana tjetër të shfrytëzojë valën e refugjatëve për të ushtruar presion mbi vendet më të pasura që i japin asaj mësime për demokracinë, pavarësinë e sistemit gjyqësor dhe do të donte një aderim më të sinqertë ndaj vlerave evropiane.
Për momentin, Polonia është kundër agresionit bjellorus, por forca e saj është në rrezik. Asnjë refugjat nuk dëshiron të ndalet në vendin që eksporton hidraulikë dhe bojaxhinj te partnerët evropianë, të gjithë duan të arrijnë në zemër të mirëqenies së komunitetit që e dinë mirë e ndodhet në Gjermani, Danimarkë, Holandë, Austri.
Që nga fillimi i nëntorit, 500, madje një mijë emigrantë në ditë janë filtruar në Gjermani nga kufiri polak, kilometrik dhe i pambrojtur. Me mijëra që Lukashenko shtyn drejt kufirit, shifrat mund të rriten edhe më shumë.
Bashkimi Evropian, një kampion krenar i të drejtave të njeriut, nuk ka mundur ta zgjidhë problemin e Lampeduzës pa u kthyer në anën tjetër, duke hequr varkat e shpëtimit, duke ndarë barrën e migrimit me Italinë.
Këtë e kanë kuptuar kundërshtarët e tij. Nga Turqia te trafikantët libianë, nga Maroku në Bjellorusi, pika e dobët e BE-së, shfrytëzohet rregullisht nga kundërshtarët e saj.
Në frontin polak, vihet në skenë një akt tjetër i të njëjtit shantazh. Zgjidhja është, si zakonisht, më shumëpalëshe sesa polake apo bjelloruse.
Burimi: “Corriere”; Përshtati: në shqip: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
