.png)
Nga Gazeta Si - Të gjesh 10 filmat më të mirë dhe më të dashur për publikun në çdo vit të caktuar nuk është kurrë problem. Por edhe në këtë kontekst, viti 2022 ishte i jashtëzakonshëm. A është e mundur që kineastët, të çliruar më në fund nga disa nga kufizimet dhe ankthet e prodhimit të filmit në fillim të pandemisë, të përjetojnë një shpërthim kolektiv energjie dhe imagjinate? Apo ne, si anëtarë të audiencës në përgjithësi, po zgjohemi më në fund nga plogështia e letargjisë sonë të mëparshme të epokës së pandemisë, më të hapur ndaj mundësive të filmave sesa ishim më parë? Nuk ka një përgjigje të qartë për këto pyetje, por kjo nuk e zvogëlon shkëlqimin e filmave të këtij viti. Këtu janë dhjetë filmat më të mirë për vitin 2022.
All the Beauty and the Bloodshed
Në vitin 2017, fotografi Nan Goldin, sapo kishte mbaruar një periudhë rehabilitimi për varësinë nga OxyContin, themeloi një grup të quajtur ‘Prescription Addiction Intervention Now’ (PAIN), për të detyruar Familjen Sackler - filantropë të botës së artit dhe pronarë të Purdue Pharma - të llogarisin rolin e tyre në krizë. Me regji të Laura Poitras, ky dokumentar është njëkohësisht një portret i një artisteje që është trajnuar prej kohësh mbi periferitë e shoqërisë dhe një dëshmi e fuqisë së aktivizmit pasionant.
The Inspection
Jeremy Pope jep një performancë të shkëlqyer si një i ri homoseksual, i pastrehë dhe pa mundësi, i cili regjistrohet në marinsat, ku përballet me mizorinë dhe fanatizmin, por gjithashtu gjen një ndjenjë komplekse përkatësie. Shkrimtari-regjisori Elegance Bratton e ka nxjerrë këtë histori nga përvoja e tij dhe në vend që të kërkojë përgjigjet e thjeshta, ai i rrënjos pyetjet e vështira. Ne të gjithë duhet të gjejmë vendin tonë në botë; askush nuk e ka thënë se do të ishte e thjeshtë.
Il Buco
Në vitin 1961, një grup speleologësh të rinj udhëtuan në fshatrat kalabreze të Italisë jugore për të eksploruar shpellën më të thellë të Europës, e shtrirë 700 metra nën sipërfaqen e Tokës. Regjisori italian, Michelangelo Frammartino, e rikrijon atë eksplorim, duke inkuadruar emocionin e kërkimit të sekreteve më të thella të natyrës kundër trazirave të një bote që ndryshon me shpejtësi. Ky është një film tërheqës, hipnotik në heshtje.
EO
Ne dimë kaq pak për jetën e brendshme të kafshëve; shkenca mund të na tregojë kaq shumë. Në moshën 84-vjeçare, regjisori polak Jerzy Skolimowski na ka dhuruar një film për odisenë e një gomari të quajtur EO, i cili gjen mirësinë dhe mungesën e tij në një udhëtim nga Polonia në Itali. EO, në momente të vështira për t’u parë, në fund të fundit është shumë i bukur, një kujtesë që duhet të kujdesemi për miqtë tanë me kujdesin maksimal.
Tár
Cate Blanchett luan në rolin e dirigjentit të orkestrës, Lydia Tár, një figurë kaq e gjallë sa mund të besoni se ajo është një person real. Ajo nuk është: Shkrimtari-regjisori Todd Field dhe Blanchett e quajtën atë, tiranike dhe madhështore, nga imagjinata. Ky është një film ambicioz - dhe shpesh tepër qesharak - për një grua të komplikuar, shpesh të papëlqyeshme, e cila punon shumë dhe arrin lart për atë që dëshiron. Por ka të bëjë edhe me artin si një lloj ushqimi - lëndë djegëse për mbijetesë në një botë ndonjëherë të pamëshirshme.
Happening
Edhe sikur të mos ishte në kohën e duhur, “Happening” e regjisorit francez, Audrey Diwan, do të ishte ende një vepër e tensionuar dhe në heshtje radikale. Përshtatur nga kujtimet e vitit 2000 nga autorja fituese e çmimit Nobel, Annie Ernaux, komploti është i drejtpërdrejtë dhe prekës në eksplorimin e saj se çfarë mund të thotë një shtatzëni e padëshiruar për një grua - në këtë rast një studente e re që luhet nga Anamaria Vartolomei.
Elvis
Elvisi i Baz Luhrmann rrëfen mbi jetën e Elvis Presley-t. Austin Butler, me mollëzat e tij mbretërore, sytë e tij të butë si një psherëtimë malli, ngjall madhështinë trupore dhe trishtimin ëndërrimtar të Elvisit. Ky film është i mbushur me dashuri për një mbret që nuk e meritonim.
Armageddon Time
Në këtë dramë gjysmëautobiografike nga James Grey, një nxënës i zgjuar në klasën e gjashtë miqësohet me një nga fëmijët e paktë me ngjyrë në klasën e tij, Johnny të Jaylin Webb, edhe pse ai mbetet i paditur për realitetet specifike të jetës së shokut të tij. Qenieve njerëzore u pëlqen të mburren për herët kur kanë bërë gjënë e duhur, por kujtimet e kohërave në të cilat nuk kemi arritur të veprojmë janë më të tmerrshmet nga të gjitha. Grey llogarit me ato dështime - dhe nuk ofron falje të lehtë për veten.
Aftersun
Si fëmijë, ne nuk e kemi idenë se si do të marrin formë ndjenjat tona për prindërit tanë kur ne vetë të rritemi. Ky është territori që eksploron shkrimtarja-regjisorja skoceze, Charlotte Wells, në debutimin e saj mahnitës. Njëmbëdhjetëvjeçarja Sophie (Frankie Corio) shkon në një pushim të rrallë me babanë e saj, Calum (i jashtëzakonshëm Paul Mescal) gjatë së cilës ajo fillon të shohë të metat e tij dhe vuajtjet e tij. Pasgoditjet delikate të këtij komploti, të punuar bukur mbeten shumë kohë pasi të keni mbaruar ta shikoni atë.
The Fabelmans
Steven Spielberg ka bërë filma për më shumë se 50 vjet, dhe në shumë prej tyre ka prekje autobiografike. Por ‘The Fabelmans’ është filmi i tij më personal deri më sot, ai që llogarit të vërtetën e hidhur sesi familjet durojnë edhe në mes të stresit dhe krizës.
Michelle Williams dhe Paul Dano luajnë në rolin e Mitzi dhe Burt Fabelman, qëndrime për prindërit e jetës reale të Spielberg. Performancat e tyre janë ndër më të mirat e vitit, me teksturë delikate dhe thellësisht prekëse. /Time/
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
